...
Yüreðime sýkýþmýþ birkaç hatýra var þimdi, ne nerden geldiði belli, ne de... Boþver, boþver caným... Ellerim kanýyor, ellerime kan bulaþýyor, gözümden yaþ yerine kan akýyor...
...
Sabýr etmek bazen o kadar zormuþ ki, hele ki sensizliðe sabýr etmek çokta zormuþ...
...
Anlatamýyorum, anlatamýyorum sana olan özlemimi, sevgimi, merakýmý... Hiçbir þeyi anlatamýyorum... Ne oldu bana, ne oldu Allah'ým... Hani bir zamanlar çenesi hiç durmayan, içinde ki duygularý çok güzel anlatabilen bir kýz vardý; on beþ yaþýnda ne de güzel anlatýrdý dilinin ucundakileri... Galiba büyümek sessizleþmek oldu birden, büyümek dilin susup elin hýz göstermesi oldu; cümleleri toparlayamamak oldu... Büyümek sevginin en acý bir þekilde tattýrmasý oldu yüreðime...
...
Bugün...
Bugün, her geçen gün kü kadar acý bir þekilde uzaklaþtýn benden, bu gidiþ mi, yoksa dönüþü olan kýsa bir yolculuk mu?.. Yoksa terkediþ mi aniden, gizlice?.. Ne ben bilebiliyorum yanýtýný, ne de içimde ki ses... Herþey adeta sus pus oldu, karanlýk üzerime çöktü, nefes alamaz, gölgeni dahi göremez oldum... Bunun sonu nereye gider Allah'ým, bunun sonu nereye gider?..
...
Senden birþeyler katýþmýþ yüreðime, içimden bir þey kanatlanmýþ sanki sana doðru... Sana tutsak olan yüreðimi uzaklara götürüyorsun, beni burada eksik býrakýyorsun... Kuþlar dalýnda sustu, rüzgar esmez oldu, çiçeklerim dalýnda açmadan soldu... Sen sustun; aðzýn kilitli, dilin baðlanmýþ gibi... Bense çaresizlik içinde kývranýrken bu yazýyý sana yazmaya çalýþýyorum, yazmaya çalýþýyorum çünkü ellerim titriyor, benzim soluyor... Dilimin, parmaklarýmýn ucundaki kelimeleri hissettiðim gibi dökemiyorum sayfaya... Ýçimi sana bir türlü dökemediðim gibi, seni kendimden uzaklaþtýrdýðým gibi... Ben beceriksizin tekiyim bilirsin, iki kelimeyi bir araya getirmekten aciz bir kulum... Ne sana faydam oldu bugüne dek, ne de Rabbime iyi bir kul oldu bu yürek...
...
Ah sen! Ah gözümün akan yaþý! Ah sevdamýn çilekeþi!
Neden, neden bu ayrýlýk, neden bu acý, neden bu ýzdýrap vermeler, neden bu hasretler?.. Gitme ne olur, gitme... Birgün tüm dünyayý dolaþsanda ýrmaklarýn kurur, güllerin kokmaz olur... Sevgi dolu sözcükler dilinde kýrýlýr belki... Gelmez olur çaðrýlarýn... Biliyorsun...
...
Bak gene çok aðladým, gene gözlerimden yaþ yerine kanlar aktý... Bak þimdi nasýlda uzaklaþmaya çalýþan gölgeni ama bir gölgeni görebiliyorum, çýrpýnýp duruyor boþlukta... Gitme...
Ölüme eþ ayrýlýða sürükleme beni... Ve yabancý olmasýn sana, üzerine bulut çöken hüzünlü paragraflar... Duyuyor musun bu sesi, bu ses benim sesim; sesim ölgün... Görüyor musun gözleri, bu gözler benim gözlerim; gözlerim sönük... Tutabiliyor musun elleri, bu eller benim ellerim; ellerim soðuk... Üþüyorum, yüreðim soðumak üzere gidiþinle... Gitme... Gitme... Ne olur Gitme...
"Zaman zaman deðil, sevgim sevgi bilirim..."
GÝTME!..