Sürgüne saldığın yitik diyarda,
Sevda şarkısına darıldı sesim.
Mekânsız kaldığım bu sokaklarda,
Gezerim elimde sararmış resim.

Doğayı süslerken baharın rengi,
Herkesin kolunda gönlünün dengi,
Çileli ömrümün hasretle cengi,
Sürerken katlanır ayrılık yasım.

Sokaklar el ele sevenle dolu,
Hüznümü görenler değişir yolu.
Bülbülüm baykuştur, çiçeğim çalı,
Kaldırım taşları gönlüme hasım.

Ayrılık elinden yediğim vurgun,
Yüzünden yıllarım bahtıma dargın.
Dönerim deseydin beklerdim hergün,
Benim de olurdu, evim adresim.

Her gece içimde gizli bir seda,
Adını anarak, başlar feryada.
Hasret denizinde hüzünlü ada,
Sevgi çeşmesinde kırılmış tasım.

Mehmet Nacar