Önce uzak göründü gözüme
Sonra geldi ve sarstý ne yaptýðýmý sordu
Aþaðý bakýyordum ben
Boþluða doðru…
Elimden tuttu ama anlatamazdým o an
Býrakmasý gerekiyordu
Hemen,
Hemen kalkýp gitmesi gerekiyordu hayatýmdan
Ben kaldýrýp atacaktým kendimi
Yine komik bir ölümle kandýracaktým kendimi
Susmasý gerekiyordu…
Sesi gelip içime çarptý korkum oldu
Geri dönüþüme benzedi sesim…
Elimi tuttu býrak dedim
Baðýrdým! Yarýn oldu…
Saatler yarýna ait oldu.
Ama ben ona hiç anlatamadým
Küçük bir intihar nasýl olurdu!
Yarýn yok, dün ýslak bu gün;
Sadece bu gün...
Gitmesi gerekiyordu
Beni burada bir baþýma býrakmasý gerekiyordu
Bahane etmem gerekiyordu onu bu küçük ölüme…
Neyse sonunda gitti, sonunda ama hep son anda
Son vapurla, son otobüsle, son utançla ne varsa son
Ýþte onunla gitti…
Üç noktalý cümlelerim kendini astý beyaz sayfalara
Mürekkepledim her yanýmý, el salladým ikiyüzlü aynama…


Alican Doðar