Sýnýrlar hep tartýþýlýr. Dünyanýn her yanýnda, yakýn çevremizde, geçmiþte ve günümüzde. Böyle bir tartýþma çoðunlukla hem para hem de zaman israfýna neden olur.

Yukarý Bavyera’nýn uzak bir köyünde bir defasýnda iki tarla arasýnda bulunan sýnýrlarýn tartýþýlmasýnda olduðu gibi. Kuþaklar boyu sýnýr taþlarýnýn görünür olmamasý kimseyi rahatsýz etmemiþtir. Tarlalar babalar ve büyük babalardan alýþýldýðý üzere sürülmüþ ve ekilmiþtir. Fakat günün birinde tarlalarýn eski sahiplerinin torunlarý arasýnsa bir kavga patlak verir. Öyle ki kaymakam duruma el atmadan çözüm bulunamaz.

Ne yapmalýdýr? Araziyi yeni baþtan ölçmek mi gerekir? Bu belki de en güvenilir yol olacaktýr. Fakat büyük masraflara yol açmak istenmemektedir. Bu nedenle kâtip, belediye baþkanýna yazmak üzere görevlendirilir. Baþkan konuyu köyün en yaþlýlarýyla görüþmeli, onlarýn eski sýnýrlarý hatýrlamasýný saðlamalýdýr.

Belediye baþkanýnýn yanýtý gecikmez. Fakat yazý kaymakamýn önüne konulduðunda adamýn nutku tutulur. Çünkü kâðýtta þunlar yazýlýdýr: “Köyün en yaþlýlarý maalesef belirtildiði gibi sorgulanamamýþtýr, çünkü köyün en yaþlý insanlarý uzun yýllar önce ölmüþtür.”

*) Hans-Joachim Arndt: Texte zum Lesen und Nacherzählen, 10. Aufl., Max Hueber Verlag, München 1984, s. 12-13.