birinci kıssa(zengin fakir)
Bir gün varlıklı bir kişi İbrahim ethem'e(k.s) acıyarak yardım etmek istedi.İ brahim ethem(k.s);-senin yardımın sen gerçekten zenginsen kabul edebilirim, dedi.
Adam gerçekten ben zenginim hiçbirşeye ihtiyacım yoktur dedi.
-Bunu üzerine İbrahim ethem(k.s) sordu
-N e kadar altının var?
-üç bin
-dört bin olsun istermisin?
-elbette isterim.
_Beş bin olsun istermisin?
-isterim.
-On bin altının olsa çok sevinirsin değilmi?
-Elbette çok sevinirim.

Bunun üzerine ibrahim ethem(k.s) adama şöyle dedi
Zengin olduğunu söylüyorsun ama sen gerçekten züğürd birisin. sen onbin değil yüzbin altının olsa kanaat etmez fazlasını istersin. kanaati olmayan insan zengin değildir. gerçekten sen zengin olsaydın yardımını kabul edecektim fakat bu durumda kabul edemem kusura bakma...

İikinci kıssa(Beyhude işler)
Hz Mevlanın anlattığı bir hikayeye göre bir gün bir sultan bir elçisini uzak bir ülkeye gönderir bir emenati
o şehrin valisine ulaştırmasını ister. Elçi yoa çıkar meşakketli bir yolculuktan sonra şehre varır. şehre vardığında şehrin valisine gidip emaneti vermek yerine ilim meclislerine katılır, şairleri dinler pazara gider alışveriş yapar insanlarla hasbihal eder.
Bu gibi işlerle uğraşırken emaneti yerine ulaştırmayı unutur ülkesine geri döner.
Sultanın huzuruna vardığında çıktığı bu yolculuğun kendisi içi ne kadar güzel geçtiğin faydalı olduğunu ufkunun açıldığını söyler.Emanet yerine ulaştırıp ulaştırmadığı sorulunca elçi o konuyu tamamen unuttuğunun farkına varır ve mahcup olur özür diler
Sultanın ona verdiği cevap düşündürcür:
Ben seni o şehre tek bir iş için gönderdim sen ise onun dışında on iş yaptın ama asıl maksadına ulaşamadın geri geldin. Var bunu hesabını sen yap.