sarhoş egzersizi pratikte dönüşür göz yaşına
kibrit kutusu kadar beyaz peynirle oyalanırsın
için yağmalanırken
şimdi sorsan kim anlar
en büyük trajedinin yaşamak olduğunu
yırtılan paraşütündür yalnızlığın
düşersin er geç kendine

sarhoş egzersizi yüzünü ekşiten turşu ideolojisidir
bir haydari tabağıyla kıyaslamaktır kendini
çapı çapından geniş olmadığı sürece
oysa yüzünü ikmâle dayalı bir yalnızlıktır bütün çabalar
hem zaten aşkın matematiği olsaydı
boğulmazdık o boşa doldurulan havuzlarda

kadınlar paşam çünkü “kadınlar”
senin hiç olmadığın kadar


Alican Doğar