İçimdeki haylaz çocuk firarda, tutturuyor sen diye.
Laftan anlamıyor, söz dinlemiyor.
Vazodaki güllerden yapraklar dökülüyor, tohum toprağa karışıyor.
Mevsimler; tren rayları gibi hızla gözümün önünden akıp gidiyor.
Durduramıyorum zamanı….
Of yeter..! oradan, buradan her yerden bana gelme çoğalma.
Çıldırmak üzereyim acı lütfen..
Aklım başımda değil.. Öyle dalmışım.
Derelerden geçiyorum, ekin tarlalarından.
Kuytu bir ırmak kenarında soyunuyorum,
Az sonra buz gibi sular tenime değecek.
Belki kendime getirecek beni.
Her yer ot kokuyor kuru yaprak, kaya yosunu.
Sonra her yer sen kokuyor.
Suların içindeyim, diplere dalıyorum.
Rengarenk çakıl taşlarıyla ismini yazıyorum.
İçimdeki çılgın çocuk bana kahkahalarla gülüyor.
Sonra sana ağlayan göz yaşlarım ırmağa karışıyor.
Telaşla sudan çıkıyorum.
Seni arıyorum, kendimi arıyorum.
Hızla uçurumlardan yukarı tırmanıyorum.
Vadilere bakıyorum..
Görmelisin burada bıraktığın korkunç boşlukları.
Çığlıklarımı kendim duyuyorum.
Kocaman bir ayna beliriyor ansızın.
Bakıyorum sen. İçine giriyorum bir daha sen. Bir daha sen..
Sonsuza dek senler yakalayamıyorum.
O bendeki haylaz çocukla el ele tutuşmuş gidiyorsunuz..
Kıskanıyorum onu, elime bir geçirsem fena pataklayacağım..
Azılı bir mahkum hapisten kaçtı yazılarını okuyorum yol boyunca.
Buralar ıssız, tenha çok tenha buralar.
Mahkumdan yani kendimden korkuyorum.
Terlemişim yatağımdayım.
Tenim sen kokuyor..
Haylaz çocuk kahkahalarla gülüyor..
Heyecandan titriyorum,,
Bir kez daha anladım..
Seni çok seviyorum….