UNUTUR MUYUM ÖĞRETMENİM?

Anlaşılmasa da pek değerin,
Kalbimde büyüktür yerin!
Seninle başladım hayata,
Henüz bilmezken,
Hayatın ne demek olduğunu,
Sen öğrettin gerçeği bana…

Senden öğrendim,
Mutsuzken, mutlu olmayı,
Hayata sevgiyle bakmayı…
Senden öğrendim sevmeyi,
İnsanları, doğayı, her şeyi…
Bendeki beni…

Senden öğrendim,
Zorluklarla baş etmeyi,
Sıkıntıya düştüğümde,
Çelişkilerden kurtulmayı…

Unutur muyum hiç,
Gözlerimden, yüzümden,
Ruhumu okuyuşunu…
Yanına çağırıp,
Halimi hatırımı soruşunu…

Engin tecrübelerinle,
Sevgi ve şefkatinle,
Daralan yüreğime,
Sözlerinin su serpişini,
Nasıl unuturum?

Unutur muyum hiç,
Gülüşünü, bakışını, sesini,
Bugün gerçek olan sözlerini?
Nasıl unuturum?

İnan öğretmenim,
Şimdi daha iyi anlıyorum seni.
İnsan büyüyünce anlarmış,
Hayatın gerçek değerini…
Keşke yeniden yaşayabilsem,
O güzelim günleri…

Her geçen gün,
Daha da artıyor değerin,
İnan öğretmenim,
Kalbimde büyüktür yerin!

Bu gün ben,
Beni keşfettiğin yerdeyim!
Şimdi ben,
Çok güzel yerdeyim,
Bu gün ben,
Beni keşfedenlere,
Teşekkür etmekteyim!

Mehmet KIYAK*