Hem katilim hem maktul.Kendi cenazemi kaldırır ellerim.Kendi cenazeme ağlar gözlerim. Peki neyim ve kimim ben.Hem Kürt hem Afrikalı mı? Bir Türk’ün gururunu taşır mı bedenim? Bir Yahudi’nin helakini yaşar mı gecelerim? Kör karanlık sularda boğulur mu gülüşlerim? Dudaklarımdan yankılanır mı Kızıldeniz’in sesi ve nefesi?
Bir çocuğun yetimliğine dönüşür sahipsizliğim.Rüzgarlar bir yaprak gibi savurur beni.Saçlarımdan okşamaz ne meltem ne poyraz yeli.Bozkırlara benzer avuç içlerim.Parmaklarımın arasından dökülür sefaletim.Bir yangından arta kalandır kömür gözlerim.
Peki gözlerim bir yangından arta kalansa, ellerim bir bozkırsa neyim ve kimim ben? Bir bedevi miyim zamanı kum tanelerinin akışında arayan.Ve her kum selinde ayakları aşağı doğru kaydığından dolayı yere daha sağlam basmak için adımlar atan ve daha zeki olmak zorunda kalan bir çöl adamı mıyım?
Her çöküşte aklını ve ruhunu toparlamaya çakışan bir depremzede miyim? Bir Japon’un direnciyle fay hatlarına demir bilekler kuran bir kişi miyim?
Neyim ve kimim ben? Göz mü gözyaşı mıyım? Kürt mü Arap mıyım? Hangi çadırda kaldı sevgilerim ve tükenişlerim? Hangi cellatta kaldı boyun eğişlerim?
Bir Araf olur duygu ve düşüncelerim.O yüzden can yakar şiirlerim.Kapı arasına sıkışan parmağa benzer dizelerim.Durmadan can çekişir sözlerim ve kelimelerim.Sadece insan olmanın sızısını yaşar yüreğim.