Neler neler yaşıyoruz da unutuyoruz
Beynimizin gizli raflarına saklıyoruz hepsini
Yaşıyoruz aşklarımızı içimizde
İçten içe kemiriyoruz beynimizi
Aşık oluyoruz, dost buluyoruz kaybediyoruz zamanla
Kalbin etrafına dikenli teller döşüyoruz gün geçtikçe
daha da içimize dönüyoruz
Başımızı kaldırınca bir çok insanın mücedelesine şahit oluyoruz
Herkes bir şeyleri bozmanın
kimileri onları tamir etmenin peşinde
Uzaktan izleyip bir şey yapamamanın verdiği acıyı
daha bir batırıyoruz yüreğimize
Hataları irdelemeye başlıyoruz
Nereden nereye geldim, nereye gidiyorum demeden..
Dışımızı elmaslarla kaplıyoruz
İçimiz çürük ceviz gibi
Mahremiyet kalmamış
İnsanlara inanç kalmamış
Her geçen saniye daha köreliyoruz..
"Bir daha mı geleceğiz dünya' ya anasını satayım" diyesimiz geldikçe
Batıyoruz çamurun en dibine
Şeytan içimize öyle işlemiş ki
haramı helali tanrıyı tabiatı kendimiz
Oluşturmuşcasına bakıyoruz
Herkes kendine iyi, kendine güzel, kendine karakterli,
kendine efendi,kendine mükemmel..
Kimse kendine eleştiri yapmıyor
eleştirilere açığım dedikçe kapatıyor kendini
ikazlara tenkitlere..
İnsanoğlu büyük çıkmazlar içinde
kafasını kaldırmış bulutlara bakarak yürüyor
Vardığı yer önemli onun için nasıl vardığı değil..
Sürü psikolojisi bizimkisi..
Kimi lider kimi köle kimi boşlukta..
Öylece tükeniyoruz işte...