gitmek...Alıp başını gitmek..Kimseye hesap vermeden,kimseyi üzmeden,incitmeden gitmek..Hepimiz zaman zaman isteriz bu gitmeleri.bazen hayatın yorduğu,bıçağını gırtlağımıza dayadığı zamanlarda isteriz.bazende öyle sebesiz gelir içimizden..Gitmenin cazibesi sarar bedenimizi,bilinmezliğin büyüsü..Bilmeyiz yolun sonunu..Arkayı düşünmeyiz.Nefreti rafa kaldırmışızdır,sevdaları İbrahim ateşine vermişizdir,ruhumuzu leylak kokan bahçelerde gezdireceğimizi hayal ederiz.
ria yok,yalan yok,gözyaşı yok...

Mutluluğun gerçekten mutluluk olduğu,hüznün gölegesinden kurtulduğu yerlere gittiğini düşleriz.. yani severiz gitmeyi!bir valizle istasyonda hüzünlü gözlere eşlikte etmişizdir belki.. Ama gitmeyiz!kalırız burda,yaşamın tam ortasında,ne kadar zor olsada,bogsada,sıksada yaşarız hayatı inadına!!!