TAKMA KAFANA BEN İYİYİM…



Yüreğinin madeni kazılmakla bitirmiş değerini

Solmuş gönlündeki güller kalmamış seveni

Bomboş bir bahçe kalmış içinde yaban dikenleri

Sözün laf olduğu yerde yoktur konuşmanın gereği…



Yorma kendini bitti demekle bitmiyor her şey

İnsanoğlu bildiği halde aslında bolca laf eder

Sevmesen de incitmek değildir bir aşka yakışan

Susuz bıraksan da solmaz aslında bunca keder…



Boş evin bomboş salonu gibi yüzünde hasret

Ve de sebebini bilmediğin içinde bir medet

Saçmalık aslında bilirsin de susarsın konuşmak sana göre değil

Dünyanın ceyranı üstünde kalır halbuki bunu kabul et



Yorumsuz bir aksamın iki yudum kalan rakısı gibi

Bir dikişte bitirmişsindir dünyayı kendi keyfin bilir

Ahmaktır belki de gönlünün madeni

Boşver kim bilir ordan belki de kimler gider kimler gelir…