DÜNYA SAÇMASI

Bir iç çatışma…
Kendimi dinlediğimde duyduğum tek yankı bu
Zannetmek ummaktan ne kadar acı, saran tek şey korku
Vazgeçmek an meselesi haline geldi kalmadı tek bir duygu
Soğuk bir duş niteliği taşıyan sözler… tek duyduğum buydu

Ay dünyanın etrafında onu kesen bir uydu
Güneşten aldığı loş ışıkla yürekleri yakan yalandan bir suydu
Güneşle dünyanın arasına girip kapattı sevindi kalbi artık doydu
Yaptığı sadece bir tutulmaydı bu acıyı güneş maalesef duydu

Her yer birden karanlık…
Yalancı güneşin bıraktığı kraterler izlerini saklı tuttu
Geri çekilişle doğan güzel bir aydınlık…
Güneşi saklanmaya itmişti asıl bu kuytu…

Tüm gücünü topladı aniden küçük yüreğini ışığıyla savundu
Eh be koca dünya
Ayın yalancı parlaklığı nasıl güneşinin yerini tuttu…
Savunma…kalbinde gerçekliğe yer yoktu
-Su var- ümidiyle binlerce yıl boyunca yala yut
Üzgünüm ama ay seni uyuttu
Ama bir şeyden haberin mi yoktu ..?
Güneş yıllar yılı senin için sana kendini beğendirebilmek için
Kendini parlattı…yaktı…kavurdu…