Kelimeler artýk benden uzak dursun. Çünkü boþ sözlere karným tok artýk. Ýstemem kimseden ne teselli ne de bir avuntu. Bütün insanlara kapýlarým kapalý ve bütün anahtarlarým kör kuyulara atýlý.
Hiçbir iyilik istemem kimseden. Çünkü iyiliðe inancým kalmadý artýk. Herkes kendine güneþ. Bütün dünyam karanlýk.
Neden insanlar bu kadar küçülür. Tüm insanlar toz duman olur. Artýk ayrýlýk rüzgarlarý eser baþýmda. Dünyada insanlýk un ufak olur.
Ayný dili konuþsam da sevgilim senle, tüm kelimelerin yabancý bana. Hoyratça harcanýr bütün sözcükler dudaklarda. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.
Bütün kelimeler benden uzak dursun. Sonu gelmez dertlerim yeter bana. Sabýr denen kelimeyi vurdum sýrtýma. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.
Dünya kimlerin elinde kalýr? Kimse avuçlarýndan su vermesin bana. Ýnsanlýk bir yudum sevgiden ibaret.
Ölsem dahi kimse þefkat göstermesin bana, beni aðlatanlar dokunmasýnlar gözyaþlarýma. Görmek istemem kimseden sevgi adýna ne varsa.
Kelimeler artýk benden uzak dursun. Çünkü boþ sözlere karným tok artýk. Kimsenin yüreðinde, beyninde yok bir zenginlik. Akýl yoksunluðuyla, sevgi yoksunluðuyla kimse gelmesin bana. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.
Bir insan örneði yeter bana. Hepsi ayný deðil mi sonuçta. Herkes gözyaþlarýyla gelir bana. Zehir kusar yarýnlarýma.
Ayný dili konuþsam da sevgilim senle, tüm kelimelerin yabancý bana. Hoyratça harcanýr bütün sözcükler dudaklarda. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.