Kusursuz hayat, kusursuz kelimeler, kusursuz yalnızlıklar, kusursuz ideal.
İyi de; her şey kusursuz olursa, her şey kusurlu olmaz mı?

Kusursuzluk arayışı basit bir insani kusur mudur?

Kusur bir yanılgı mıdır?

Kusur, çok olmayandır.

Kusur düzeltilemeyen midir?

İnsan kusursuz mudur da kusursuzluğu arar?

Kusur bir tür virüstür.

Kusursuz hayat, kusursuz kelimeler, kusursuz yemek, kusursuz gözyaşı, kusursuz döngü, kusursuz tasarı…

Kusursuz bir tasarı mümkün değildir. Bu istek, tasarının tasarı olma özelliğine kusur katar.
Bunun gibi pek çok durumda ‘kusursuzluk’ kavramsal olarak anlamını yitirmektedir. Kusursuzluk ancak yukarıdaki gibi sayıklamalarda mümkündür.
Kusur estetik açıdan kusursuzluktan daha anlamlıdır. Ancak kusursuzluğun olmadığı yerde kusur da olamaz. Yani kusur da tanımlanamaz. Ama bu tanımlayamama durumu yaşayamamayı getirmez. Bu, yaşamın bir sanı olduğundan değil, kusurun kullanılma biçiminden kaynaklanır. Kusur insani bir silahtır.

Kusursuz: Ben olmayan, benim dışımda olan, olacak olduğum, hiçbir zaman olamayacağım…