1.

küçük bir çocuða
denizi anlatmaya çalýþmak kadar anlamsýzdý
kelimelerin anlamlý olduðuna inanmak...

Harem'de gün batýmý yaklaþmýþtý, yine. Güneþ karþý tarafýn üzerinde altýndan bir top gibi parlýyordu. Galata Kulesi gökyüzünü iþaret ediyordu bana, karþý taraftan. Benim aklým fikrim denizde...
Harem otogarýnda yoðun saatler baþlýyordu, yine. Gün batýmýyla birlikte bir sonraki gün doðacak güneþle beraber doðunun sevecenliði ile olmak isteyen insanlar burayý doldurup taþýracak; otobüslerin biri gelip diðeri gidecekti.
Yine bir yýðýn veda töreni olacaktý; vedalar gitmekten çok zor olsalar da. Yine hüzün ve ayrýlýk okunacaktý kimi surattan, baþkalarýndansa mutluluk ve kavuþma...
Ben, kardeþimi denizin kýyýsýna götürdüm. Kardeþim, bir yandan, saðda solda uçuþan martýlara seslenirken, bir yandan da denizden korkmadan edemiyordu. Ben, ona denizi anlatmaya çalýþtým: "Bak!" dedim. "Deniz... Maviliðin içinde kaybolan kýzýllýk. Ne el deðmemiþ bir bâkire, ne de kirletilmiþ bir fâhiþe. Biz denizin sýrlarýna eriþemeyiz. Martýlar, denizin kölesi... Martýlar, özgürlüklerini denize satmýþtýr. Seviyorsun onlarý. Bir gün mutlaka martýlarý sevdiðin için denizi de seveceksin. Ama ben, denizi sevmeme raðmen martýlarý asla sevemeyeceðim!"

2.

bahar gelse diyorum;
papatyalar açsa da falýmýza baksak!

Bahar geldi, yine. Ýnsanlar da yeniden doðdu, doðayla birlikte. Ben zaten hep inanýrdým baharýn insanlarý canlandýrdýðýna, güneþin gizli kalmýþ mutluluklarý kozasýndan kurtardýðýna.
Bahar geldi de etraf papatya doldu, yine. 'Ýnsandan insana þükür ki fark var' diyor ya þair; haklý. Kimileri papatyalardan buket yapýyor, kimi üzerlerine uzanýyor, baþkalarý önemsemiyor, öteki koparmýþ bir papatya falýna bakýyor.
Ama, neye yarar? Ben, öðrendim tek baþýna papatya falýna bakmanýn anlamsýz olduðunu; bir gün papatya falýma bakarken yaþlý bir kadýn: "Boþuna uðraþma!" dedi, "Falýnýn çýkmasýný istiyorsan çiçegi sevdiðine seçtirmelisin." Elimdeki yapraklarýnýn yarýsý koparýlmýþ çiçeðe þöyle bir göz ucuyla bakýp nazikçe yere býrakýverdim. Kadýn, bana "En çok hangi rengi seversin?" diye sordu, "Mavi" dedim. "Mavi, umuttur." dedi ve arkasýný dönüp yürüdü. arkasýndan çok seslendim. Duymadý.

3.

ben öldüðümde
cesedimi bir kancaya tak
          da yak!
küllerimi denize esen rüzgâra býrak...

Bu gece ne kadar da güzel, deðil mi? Tek eksiði ayýn olmamasý. Anlamýyorum ki milyonlarca yýldýz, nasýl aysýz yaþýyor?
...
O da olacak, çok yakýnda. Tabii, yakýn anlayýþýna baðlý. Ben öleceðim ve yeniden canlandýðýmda bir aðaç olacaðým. Beni alýp keman yapacaklar. Küçük, sýradan bir keman... Sesim, o kemanýn sesi olacak artýk. Onun sesiyle aðlayacaðým...
...
Gözlerim mi? Gözlerimin parlaklýðý mý? Onlarý yýldýzlarda bulacaksýnýz. Bir çift yýldýz seçeceðim kendime, birbirinden ayrýlmayan. Gözlerim onlarda olacak. Sizi oradan izleyeceðim. Siz, oraya baktýðýnýzda beni hissedeceksiniz. Ben, sizi oradan seveceðim.
...
Kimi insan toprak yer, bilir misin? Doðduðu topraðýn tadýna varan, kendi tadýna varmýþ demektir. Ve ben aslýnda, insanlara, toprak yediklerinde aldýklarý hazzý tattýrmak, bir de yaðmurdan sonraki toprak gibi kokmak için bir avuç toprak olmak istiyorum. Yaðmur, bedenime iþleyecek mezarýmda. Ben, bir avuç toprak olup kokacaðým.
...
Deniz mi? Deniz olmak istemem ben! Denizi sevmem. Deniz türkü söyler mi, bilmem ama, deniz yalan söyler! Deniz, benim ölümüm...

4.

biri alýp yerli yerine koymalý denizi
ben ölmeden

Ýstanbul'a sis çökmeden çok önce, Ýstanbul'un uyuduðu gecelerde Galata Kulesi ile Kýz Kulesi fýsýldaþýrlarmýþ. Öyle sessiz konuþurlarmýþ ki denizin sesi, onlarýn sesini örtermiþ. Çünkü martýlarýn kendilerini duymalarýný istemezlermiþ. Galata Kulesi ha bire þiirler yazar, þarkýlar düzermiþ Kýz Kulesi'ne. Ama kimin umurunda? Kýz Kulesi, kendi hayal dünyasýnda karþýlarmýþ Ýstanbul sabahlarýný. Galata Kulesi geç anlamýþ yaþadýðýnýn geçici olduðunu. Geç anlamýþ, hiçbir zaman ulaþamayacaksa asla yaklaþamadýðýný.

5.

denize gittim de
martýlarý göremedim
neden acaba?

Kýz Kulesi'nin karþýsýnda oturan gençlerden biri diðerine "Galata Kulesi'ni görüyor musun? Ne kadar da kederli bugün." dedi. Diðeri "Yeni bir sevda bulmuþtur kendine; kim bilir belki de Kýz Kulesi." diye yanýtladý. Öteki "Bence kime sevdalandýysa; o, cevap vermemeli ona. Çünkü; sevmek iþ deðil sevilmek de olunca." diye üsteledi. Beriki týnmadý.
...
Bir süre sonra ilk konuþan genç "Yahu, þu Ýstanbul ne güzel þehir." dedi. Yanýndaki tekrarladý: "Ýstanbul, ne güzel þehir!"

6.

sahildeki taþlarda bir kýz var
saçlarýný rüzgâra terk etmiþ
kýz denize atlýyor, deniz de kýza
sarýlýyorlar
geride kýzdan bir kaç hâtýra kalýr -
olsun
hâtýralar aðlamaz!

Genç kýz, dibinde dalgalarýn türkü söylediði uçuruma doðru bir adým daha attý. Kararsýz adým, her an geri alýnmaya hazýrdý. Kýz denize doðru haykýrmaya baþladý: "Sevmiyorum seni deniz, sevmiyorum. Sen bana sevecek birini asla göndermedin. Nice papatya seçtirdim, nice papatya fallarýna baktým. Olmuyor! Bana maviden ötesini göstermedin, deniz. Maviden öte bir hedefim de olmadý asla: Ölümün mavisinden... Ama... Ne desem? Nasýl anlatsam? Olmuyor iþte!"
Bir adým daha attý. Bu adým, öncekinden çok daha cesurdu.
"Sevmiyorum seni deniz!" diye haykýrdý yeniden...
...

7.

yoksa
erguvan erguvan mý geliyor ölüm?
ben yaþamayý severken...
gelsin!

Ben,denizi hâlâ seviyorum.