Çöl çiçeğim demiştim adına

Saftı kalbin
Sadeydi gülüşün
El değmemiştin
Yanlızlığa teslimdi bedenin
Ne kavrulmak acı verdi sana
Ne çöl geceleri
Alabildiğine savurgan
Öyle toz duman
Cesaretliydin
Deliydi damarlarındaki kan
Ama bir o kadar da sakindin
Tüm nefretlere karşı unutkan
Çöl çiçeğim dedim sana
Çöl sıcağında beni güneşten çok yakan
Ürkektin aslın da
Aslın korkaktı gerçeğin aynasında
Boy göstermeyi bilirdin güneşe karşı
Salınırdın rüzgar çıktımı
Birde savurdum mu yapraklarını
Değmeğin derdim güzelliğine
Değmeğin gözlerimin keyfine
Ama dedim ya korkaktın romantizme
Saçlarını bir tek güneş tarayabilirdi
Dudağına değen bir tek su
Bir tek rüzgarın nefesiydi içine dolan
Ve üzerinde sadece kendi yapraklarının kokusu
Ben tüm kum taneleriydim
Her rüzgarda sana dokunabilmek için coşkuyla koşan
Her öğün güneşine suyuna karışıpta aşına katık olan
Ama hiç benim olduğunu kabullenmedi yaprakların
Dört bir yanını çevirmiştim oysa
Her ne yana baksan ben vardım
Kum tanesi olmuştum uğruna
Ufalanmıştım milyonlarca parçaya
Her an yanında olabilmek adına
Eninde sonunda yapraklarını dökecektin üzerime
Salacaktın o mağrur bedenini tanelerime
Benim olacaktın sonunda
Bekledim usanmadan
Taa ki yabancı bir el dokunup bedenine
Koparıncaya dek seni benden

Şimdi öyle bir hasrete saldın ki beni
Ne gelen var yerinde ne giden
Burası yaban bir çöl, nadide çiçeğim
Buralarda bir tek sen yakışırdın bana
Ve bir tek sen sevilirdin böyle kana kana