Mehmedim düşünce toprağa.
Telaşlanır ağaçlarda yapraklar.
Sararıp toprağı kaplar.
Toprak şanlanır kanıyla vatan olur.
Kanında sansarlar boğulur.
Gökte bayrak hüzünle dalgalanır.
Dağlanır insan olanların gönlü.
Nasipsizler, nesepsizler düğün çalar eğlenir.

Yatar Mehmed boylu boyunca yerde,
Al kanlar içinde.
Gözlerinde şehit tebessümü.
Anlatır melekler öyküsünü.
Ak sütünü helal eder anası.
Düşmanları ateşlerde yanası...

Düşman karşısında aslandan aslan.
Anası gönlünde yaralı ceylan.
Biçilmez değeri altınla tartsan.
Vatan için can veriyor Mehmedim.
Bu yurt sana minnetardır mehmedim.

Amerikan beslemesi hinler.
Şeytandan ileri küflü lainler.
İnsanlıktan nasipsizler, mel'unlar.
Mendebur soylular, köpek huylular.
Kağnı gölgesinde yürüyen itler.
Avrupa yalıyla hep semirirler.
Her halleri sahte kalleş herifler.
Tabiri caizdir hinoğlu hinler.
Yiğit Mehmedimi şehit ettiler.

Şimdi, lâle küskün,
Sümbül perişan.
Şehittir Mehmedim ölümüyle şan.
Ondan övgü ile bahseder Kur'an.
Bayrağım sen yine şanla dalgalan.
İtler geberir de şehitler ölmez...
Çekirge bir sıçrar,
Bu böyle gitmez.
Ankara,07.10.2008 İ.K