ZAMAN YABANCISI
Ben insanlarýn birbirlerine dürüstçe selam verdikleri bir kültürden geliyorum. Büyüdüðüm þehir ufak bir þehirdi, herkes birbirini tanýrdý ve herkes dosttu. Sokakta yürürken gece kaç olursa olsun bilirdik ki güvendeydik.
Babam bana hayatý öðretir. Nasihat ederdi. Birine selam verdiðinde ilk önce gülümseyeceksin, gülümsemenle selam vereceksin önce, birinin elini sýktýðýnda parmak uçlarýnla deðil, kuvvetle sýkacaksýn, güven vereceksin elini sýktýðýn kiþiye. Dürüst olacaksýn. Bir dediði bir dediðini tutmayan insanlardan olmayacaksýn, kendine güveneceksin ve insanlarýnda sana güvenmelerini saðlayacaksýn.
     Birini sevdiðinde tüm benliðinle büyük bir aþkla seveceksin, engel tanýmayacaksýn sevdiðin için, âþýk olduðun zaman gözü kara âþýklardan olacaksýn. Mazur göreceksin ufak tefek hatalarý ki oda senin hatalarýný mazur görebilinsin. Hata ile suçu birbirinden ayýrt edebilmeyi bileceksin.
Maddiyat için, para için kimseye boyun eðmeyeceksin. Özgürlüðünden ve inandýðýn, savunduðun fikirlerinden ödün vermeyeceksin hiçbir þey için.
     Her þeyden önce kendine olan saygýný kaybetmeyeceksin. Kimseye saygýsýzlýk etmeyecek ve kimsenin sana saygýsýzlýk etmesine izin vermeyeceksin.
     Hayata sýmsýký tutunacaksýn. Hayata karþý inatçý olacaksýn. Elbette ki hayat yoracak seni. Gün gelecek kýrýlacaksýn, zaman gelecek kýzacaksýn insanlara, parçalamak isteyeceksin her þeyi, herkesi. Ýþte o zaman, dizlerin kanadýðýnda durup düþüneceksin. Ben ne yapýyorum diyeceksin. Bütün bu yaþananlarda benim kabahatim ne suç oraným ne diye ilk önce kendini sorgulayacaksýn. Sonra da dürüstçe, mertçe, cesurca karþýndaki kiþiye gidip soracaksýn, hesaplaþacaksýn, kozunu paylaþacaksýn. Ama yine de dürüstlüðünden ve kendine olan saygýndan ödün vermeyeceksin.
     Hayatýn boyunca yapmasan bile, asla iþine yaramayacak bile olsa hep bir þeyler öðrenmeye çalýþacaksýn. Her þeyden önce dinlemeyi öðreneceksin. Eðer dinlemeyi öðrenemezsen zaten baþka bir þeyde öðrenemezsin. Baþkalarýnýn fikirlerini bilemezsin. O zaman sadece kendi fikirlerin olur, O zamanda sýð, sabit fikirli bir olup çýkarsýn ve hayatýn boyunca mutsuz olursun ve baþarýyý yakalayamazsýn.
     Baþarý sadece okulda, sýnavlarda üstün baþarýlar saðlamak deðil bunu unutma. Önemli olan hayatta baþarýlý olmak derdi babacým. Halada akþamlarý benle oturur uzun, uzun nasihat eder bana. Üzgün olduðumda, caným acýdýðýnda ilk gittiðim insan yine odur. Bana her zaman doðruyu bulmamda yardým eden tek insandýr.
     Ama ben çoðu zaman kendimi sorgularým. Acaba babamýn bana ettiði doðru nasihatler yoksa yanlýþlar mý? Yoksa ben mi bütün bu nasihatleri yanlýþ mý uyguladým? Yoksa bu zaman mý bize yabancý? Bana öðretilenler, benim yýllarca uyguladýðým deðerler yanlýþ mý yoksa? Eðer doðru ise neden benim uyguladýklarým hep bana yanlýþ sonuçlar doðurttu? Neden bazen hayatta baþarýlý olamadým?
     Neden babamýn bana nasihat ettiði gibi aþkým için çok büyük fedakârlýk ettiðim için neden mutsuz oldum? Neden ben dinlemeyi ve karþýmdakinin fikrine saygý göstermeyi öðrendiðim halde neden beni kimse dinlemedi? Neden fikrime saygý duymasýný istediðim insanlar benim fikirlerime saygý duymadý? Neden karþýmdaki insanlara cesurca gidip neden diye sorduðumda korkulan insan ben oldum? Neden korktular insanlar bana fikirlerini açýklamaktan? Neden haber bile vermeden beni hayatlarýndan çýkarmayý doðru buldular?
     Ben maddiyat için, para için hiç kimseye boyun eðmezken, ekmeðimi kendi emeðimle kazanmaya çalýþýrken, neden terfi yi bilinen tabiri caizse yalakalar aldý.
Neden düþtüðümde, dizlerim kanadýðýnda durup düþündüðümde ben ne yapýyorum diye düþündüðümde bendeki çoðu suçun kendime olan saygýmdan ödün vermemekten baþka suç bulamadým kendimde.
Düþünüyorum da babamýn bana verdiði tüm nasihatler çok doðru nasihatler. Hepsi olmasý gereken, yapmam gerekenler. Benim gibi olan ve benim gibi kaybeden o kadar çok insan var ki. Ama anlýyorum ki zaman bizim fikirlerimize uymuyor. Biz bu zamanýn insanlarýna, iliþkilerine yabancýyýz. Sanýrým bu yüzden baþarýsýz oluyoruz. Biz bu zamanýn bu yüzyýlýn yabancýsýyýz.