Gül, desem; gülüyorsun,
Gül kokuyor dünya.
Renk-ahenk kokuyor.

Yüzüne yuva yapıyor, yağmur kuşları,
Çalı çırpı, desem; gülüyorsun,
Umutlanıyor gökyüzü.
Dudağının kıvrımında,
Soyunmaya başlıyor bir gizil söz,
Gül kokuyor tınısı,
İvecen kokuyor.
Çırıl çıplak isyan kokuyor dünya.

Gül, desem; gülemiyorsun,
Katmerleniyor, gözlerinde hüzünler,
Harelendikçe sesinde menekşeler,
Afrika kokuyor dünya,
Filistin kokuyor sokaklar.
(Bak!.). Diyorsun.( Bak!..
Bir kan gülü;
Suladıkça, suladıkça biz;
Ellerimiz kırılıyor susmaktan,
Vebal kokuyor şükürlerimiz. )

Gül, desem; gülüyorsun,
Yuvaya dönüyor yağmur kuşları.
Barış tufanına tutuluyor dünya,
Yaman tutuluyor; biliyorsun.
Büyümek kokuyor çocuklar, yarın kokuyor,
Renk-ahenk yüzleri; boyuyorsun.

Gül, demesem de; gülüyorsun,
Sen, kokuyor her şey, her an, şimdi,
Aşk kokuyor dünya…

Serpil Başak
05 Ocak 2009