Aþkým,aþkým,aþkým....
Herkesin aðzýnda aþkým kelimesi, karþýsýndaki kim olursa olsun ''aþkým'' pelesenk olmuþ dillerde.

Maalesef günümüzde kalmadý o 70'li 80'li yýllarýn gerçek aþký. Bugün 12 yaþýnda bir çocuðun bile sevgilisi var,aþkým diye sesleniyor.

Aþk nedir,saplantý mý,baðlýlýk mý,ölesiye sevmek,mantýðýný kaybetmek mi?
Aþk;en büyük vazgeçilmez sevgi...
Her kelimenin yerinde kullanýlmasý insaný daha saygýn ve anlaþýlýr kýlar bence... Acaba aþkým derken karþýmýzdakine bunu içtenlikle mi söylüyoruz, yoksa öylesine mi? Öylesine söylemesek te hayatýmýza giren gerçek aþkýmýza bu kelimeyi söylemek daha anlamlý olmazcý sizce de ?

Yoksa sevmeyi,sevgiliyi mi bilmiyoruz. Zamanýnda Aþýk Veysel,''Benim sadýk yarim kara topraktýr'' demiþti.. Çünkü toprak ona sevgi gibi emeðinin karþýlýðýný veriyordu.Peki günümüzde en azýndan sadýk yar toprak gibi aþklar sevgiler, sevgililer kaldý mý?Cevabý verelim -Maalesef!
Günümüz tamamen çýkar üzerine kuruldu,onun evi var,arabasý var,malý mülkü var tamam o benim aþkým.Ne üzücü...Aþk, sevgi manevi duygulardýr artýk bu duygular maddiyata paralel oldu.


Konunun özü, sevmek,sevgi yaradanýn insan gönlüne verdiði en anlamlý soyut duygulardan biridir. Günümüz Türkiye'sinde,günümüz gençliðinde,ebeveynlerin yardýmýyla; gerçek aþklarý yaþatalým,gerçek sadýk yar, kara topraklar gibi sevgili olup, sevgiye verilen emeðe bizde sevgiyle,paylaþýmla,istekle,menfaatsizce karþýlýk verelim.