Uzaktan uzağa bakışlarım oluyorsun sadece bakabildiğim dokunamadığım. Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak… Seni uzaktan sevmek ne kadar zor bir bilsen,bir bilsen ne kadar acı çektiğimi.sensiz ne kadar yalnızım…

Şimdiye dek hep hayaldeki sevgiliye yazıldı bu duygular.Gerçekleştiğinde gerçek olduğunda sus pus oldu bu yürek.Konuşmaktan aciz oldu dilim.Acıya gebe bir kalp taşıyorum senden sonra.Belki de sen benim için bir dönüm noktasısın.Ve bu sevda belki de hep saklı kalacak içimde bir yerlerde.

Kim bilir belki bu yürek seni hep senden habersiz sevecektir,karşılık beklemeden çıkarsız ve bir o kadar da aciz…

Hep seni görür gibi gözlerim geçtiğin yollarda silinmeyen ayak izlerin var ve ben o izleri takip ediyorum.Bir suçmuş gibi sevmek,seni gördüğümde yanaklarım alev alev oluyor,utanıyorum.Seni senden habersiz,gizlice sevmek utandırıyor beni.

Sana dair o kadar giz var ki çözemediğim.Misal sen hangi kitapları severek okursun.Kim veya ne kızdırır seni,kimlerle gezer,ne tür filmler izlersin ve daha bir çok şey var merak ettiğim.sevdiğin şeyleri sevmeli nefret ettiklerinden nefret etmeliyim.Ağlayışına ortak olmalı güldüğünde gülebilmeliyim.

Dünyaya senin gözlerinde bakmayı ne kadar isterdim.Bana baktığında ne düşündüğünü bilmek.Kurduğun düşlerin küçükte olsa bir yerinde bulunana bilmek.Hiç olmasa bir cümlede dudaklarının arasında fısıltı olmak…

Ah papatyam,kır çiçeğim!

Sen hangi mevsimlerden,hangi topraklardan kopup geldin ve ben seni neden bunca zaman sonra sevdim…

Nerelerdeydin ne alemdeydin?

Hayalinle konuşmaktan öteye geçemedi bu yürek,yüzüne sevda haykırışları yapamadı bu dilim.Göz yaşlarım boğar oldu beni.Geceleri yalnızlığıma sarılır oldum.İçsel haykırışlarım sana ulaşmayacak.Ben kendime haykıracağım sevdamı sen bilmeyeceksin seni ne kadar sevdiğimi.

Ne zor bu suskunluk,ne zor yakınımda dururken sen,sana dokunamamak…

Bu sessizliğim ne zamana kadar devam edecek.Hiç konuşmayacak mıyım seninle?

Sen başka ağızlardan sevildiğini duyarken ben söyleyebilecek miyim seni sevdiğimi…

Yoksa sende hep kaybettiklerimden mi olacaksın ya da hiç kazanamadıklarımdan?
Uyumalıyım,sana en yakın olduğum anlar hayallerim oluyor.Düşlerimde sende bana aşıksın,sende seviyorsun.Uyandığımda yine yalnızım…

Sen benim hislerimden yoksun,benim varlığımdan habersiz yaşıyorsun.Ben seni

İçime hapsettim orda benimlesin.Senin saçların,gözlerin,gülüşün kaplıyor tüm dünyamı.Ben seninle yaşıyorum,senden gizli…

Ah papatyam son yaprağın seni seviyorum olmalı,olmalı ki kalbime çullanan bu sensizlik son bulsun…Ne zaman farkına varacaksın seni ne kadar çok sevdiğimin ne zaman seninle bir cümleyi aynı anda söyleyeceğiz…

Yüreğimde her geçen gün kabaran bu sevda senin gözlerinde ne zaman büyüyecek?Görebilecek duyabilecek miyim senin de beni sevdiğini?Yoksa hep saklı gizli mi kalacak bu sevda içimde?Sen fark edebilecek misin bir gün beni?

Ey gönlümün derinliklerinde kalan saklı sevdam!

Sen şimdi muhtemelen uyuyorsun.Rüyalarına girmeyi ne çok isterdim.Sense çıkmıyorsun aklımdan ve hiç çıkacak gibi de gözükmüyorsun.Duymayacaksın bu fısıltıyı lakin yinede söylemeliyim:

seni seviyorum,

seviyorum seni…