Asık suratlı mahallelerinin arasından geçerek
Dolaşıyorum şehri.
Ruhumda uzaklardan esip gelen bir rüzgar
Sallanıyorum yaprak gibi
Tutunamıyorum...Yerden yere savruluyorum.
Üzerime düşen düşüncelerimden de sıyrılamıyorum
Gönlümün elleri boğazımda nefes alamıyorum.
Uçuyor göçmen kuşlar üzerimde
Peşlerine takılıp uçabilmek geçiyor içimden
İçimde, uzakta kalan ama bir yandan da yaklaşmak istediğim
Aşklarımı, hayallerimi kanatlarıma alıp
Taşımak istiyorum.
Ağlayarak başlıyorum güne
Nefesimi vererek bitiyorum...
Kanatlarına tutunmak istiyorum meleklerin
Hiç bitmeyecek zannettiğim rüyadan uyanıyorum
Artık içimdeki insanla mücadele etmiyorum.