Yeniden uyanıyor baharın gelişiyle dünya,
Her uyanışında bir giz saklı, tefekkür ediyor sanki.
Mevsimin ısınması ile ruhların karanlık mahzenlerinden
Hoş sedalar yayılıyor etrafa.
Her adım sanki daha yakın Allah’a.

Dokunduğum bakışların altına gizleniyorum
Etrafımda yığınla muhabbetleri
Baş başa kalan sevgililerin...
Nereden estiğini bilmediğim bir rüzgarda
Gönlümü bahar nezlesine kaptırıyorum
Kırgınlık ve halsizlik içinde kalıyorum da
Mevsim rüzgarlarının altından çıkıyorum
Altın gibi parlayan gözlerin yanına.
Her uyanış sanki biraz daha yakın.

Dilime dolanıyor harfler
Sesinize de bulaşıyor belki gökkuşağı
Ama düğüm düğüm üstüne gönüller
Nefes nefese kalıyorum
Gönlümün sağa sola savrulmasından...
Gittikçede ağırlaşıyor omzumdaki yük
Aklım karşıyor belki bazen
Neden böyle güzel bir günde kapılıyorum
Melankoniye?

Dilimde dolanıyor kelimeler
Sözler dudağımdan kanatlanan kuşlar gibi
Etrafımı sarıyor, dolanıyorum kendime
Her susmam sanki biraz daha yakın.