Yeryüzünün beşiği sallanıyor yavaştan,eliyor aramızdan şükretmesini ve hadlerini bilenleri.Uyumayı beklerken çoğu beden yorgunlukla,vicdanımız uyanmalara sebep olmuşmudur nicemizin,ardından bir yastık alıp nefesini kesmeye çalışmışızmıdır nefsin.Düşüncelerde arzuları öldürebilmiş yaradana çevirebilmişizmidir suretleri,günahların abralarını tek tek sevaplara aktarabilmişizmidir karşılık beklemeden.
Ayakların yere basmadan değerse gözlerin gökdelene,yerli yersiz ümit yoksunlukları yaşanır elbette.Yaşadığın toprağın değerini bilmek gerek,dokunmak,koklamak nihayetinde en kurak çiçeği yeşertmeyi bilmek gerek.İşte o zaman onurunu kucaklar bu can toprak,işte o zaman hakkın elinde boyun eğmeyi öğrenir bu mizan.
başını herzaman dik tut diyemem ben sana,hatalardan yüz çevirmek için elbette eğeceksin başını ve gideceksin sualsiz konuşmaların ardından ve yeri gelecek başını dik tutup çığlık atmayıda bileceksin.Hak neredeyse ona yönelmeyi öğrendikten sonra,şükürleri hadde boğabileceksin hiç korkmadan.