O hiç unututulmadý ,asla unutulmayacak ....
Köyden þehire büyük umutlarla göç etmiþ, kendi hallerinde çoçuklarý olmayan bir aileye seneler sonra ,büyük umutlar ve mutluluklarla gelen çok güzel bir bebekti. Annesinin ve babasýnýn üzerine titreyerek büyüttüðü,bir can ...
Küçük Þükran'ýn ardýndan dört kardeþi daha oldu . Ama O ,aðýr baþlýlýðý ve saygýsý ile her zaman farklýyd ý. Zamanla ,geliþip büyüdü ve dünyalar güzeli bir kýz oldu.Akrabasýndan bir genç ile kendi istemediði halde ailesi istediði için evlendi .Ýki tane çocuðu oldu. Acý , tatlý hayatýna devam ediyordu . Ama genç yaþýnda, onu sona hazýrlayan , o illet hastalýðýn pençesine düþtü . Bir süre hastalýðý yenmek için mücadele etti . Ama korkularý çoktu. Çünkü çok sevdiði babasýnýda bu hastalýktan kaybetmiþti .Kaybetmek istemiyordu . Geride çocuklarý ,annesi ,kardeþleri vardý. Sýk sýk kontrollere gidiyordu .
O gün ; çocuklarý ile annesine geldi. Çocuklarýný kýz kardeþine býrakarak annesi ile birlikte kontrol için hastahaneye gitti . Sýradan bir muayeneden sonra , annesi ile birlikte çocuklarýnýn yanýna döndü . Çocuklarý , annesi ve kardeþleri ile birlikte yemek yediler.Sanki sona hazýrlanýyormuþ gibi banyo yaptý .Annesi saçlarýný taramak istedi . Siyah uzun saçlarýný özenle taradý . Örgü yaparak toka taktý . Annesi bunlarý son kez yaptýðýný nerden bilebilirdi ki ...
''Yavrum eþin iþten gelip , seni evde bulamayýp kýzabilir . '' diyerek kýzýný yolcu etti .
Evinde eþi ve çocuklarý ile akþam yemeði yiyerek bir süre sonra yattýlar . Fakat ; Þükran yattýktan kýsa bir süre sonra bulantý hissi ile kalktý .Telaþla lavaboya koþtu . Eþi rahatsýz olduðu için çok kýzmýþtý . Ama lavabonun içi kanla dolmuþtu . Eþi kaný gördüðünde kýzdýðýna piþman olmuþtu.Ayaklarýna dokunduðunda buz gibi olduðunu gördü . Isýtmaya çalýþtý ;o üþüyen bedenini ama nafile...O ;gözünün önünde ölüme adým adým yaklaþýyordu ... Doktora götürmeye karar verdi . Hastaneye giden yol annesinin evinin önünden geçiyordu . Anneye telefon ederek yola çýkmasýný söylediler . Anne telaþ ve korku ile
- Ne oldu yavrum ? Þükrana mý birþey oldu ? Diye sordu .. Ama aldýðý cevap karþsýnda az da olsa sakinlþti ..:
- Hayýr anne!Biraz fenalaþtý .
Araba ile annenin bulunduðu yere geldiler.Anne,telaþla arabaya binerek kýzýna baktý.Þükran ýn o güzel yüzü biraz solmuþtu.Ama annesine konuþtu ve birazcýk gülümsedi.Hastahaneye vardýlar.Þükran ile annesi banklara oturdular . Eþi de muayene yaptýrabilmek için iþlemlere baþladý.Bu sýrada kötü bir süpriz daha oldu . Þükran oturduðu yerde,tekrar kan kustu.Her taraf kan olmuþtu.Anne,gördüklerine inanamýyordu . Bu olaydan sonra zavallý kýz kendini kaybetmeye baþlamýþtý . Hemen doktorlar koþarak yanýna geldi .
- Sedye getirin .Yoðun bakýma alacaðýz .
diyerek baðýrdýlar . Eþi saða sola koþturarak sedye aramaya baþladý . Ayaðý kýrýk bir sedye buldu . Þansýzlýðý orda bile devam ediyordu . Zavallý annesinin kucaðýnda artýk son kez yatan Þükran'ý sedyeye aldýlar . Gece olduðu için fazla görevli yoktu . Eþi aðýr aksak sedye ile yoðun bakýma götürdü . Dünyalar güzeli Þükran'ýn ölüme yolculuðu çoktan baþlamýþtý . Hiç birþey onu kurtaramayacaktý . Yataða aldýlar . Hemþire koluna serum takýyordu . Annesi de yaný baþýnda olacaklarý hissetmiþ gibi.. Hissetmiþti öleceðini … Çünkü… Onu doðurmuþtu canýndan bir parça candý… Ölüyordu kýzý kucaðýnda kýzýnýn gözünün içine bakarak ölmesini bekliyordu.. Hatta bir an önce ölmesini de istiyordu..Çünkü kýzý yavrusu ilk göz aðrýsýnýn daha fazla acý çekmesini istemiyordu… Aman Allah’ým ne müthiþ bir acý… Ne dayanýlmaz bir felaket sahnesi… Yapabileceði hiç birþey yoktu. Ne yapabilirdi... Mümkün olsa ömründen ömür verirdi . O sýrada hemþirenin sesi ile irkildi .
- Lütfen dýþarý çýkar mýsýnýz? Hastayý rahatsýz ediyorsunuz .
Bir süre sonra eþi doktora rica ederek içeriye girdi . Þükran eþini görünce o halinde bile gülümsemeye çalýþarak zor da olsa konuþmaya çalýþtý ne de olsa o bir anneydi ....
- Çocuklarýmý getirir misin? Son bir kez daha göreyim .
Bu onun son konuþmasý olmuþtu... Çocuklarýný göremedi. Annesini göremedi. Kardeþlerini göremedi. Güzel gözlerini hayata kapamýþtý. Geride ise onun evinden annesinin aðýt sesleriadeta sessiz birer çýðlýk gibi dalgalanýyordu .
Alý yeþili basýlý kalan yavrum,
Çiçeði burnunda kalan yavrum,
Dertleri tamam olan yavrum,
Çocuklarý ele kalan yavrum,
Benim sýramý alan yavrum...

Bugün benden hüzünlü veda...

HÜLYA ÜLGER