Kahrımdan başımı taşlara vurdum,
Aşka isyanımı affet sevgilim.
Öfkeme kapıldım, kalbini kırdım,
Çılgınlık anımı affet sevgilim.

Kanadı kırılmış yaralı kuştun,
Mutluluk ararken çileye düştün,
Hainler önünde tuzağa koştun,
Görmeyen yanımı affet sevgilim.

Sevdanın hasını vermişim sana,
Dayanmak mümkün mü son elvedana?
Peşinden hıçkırıp ağlaya yana,
Sızlayan canımı affet sevgilim.

Duygulu yüreğin melekten temiz,
Kalbimin kefeni aşkından her iz.
Böyle bir ayrılık hak etmedik biz,
Sensiz her günümü affet sevgilim.

Gurubun kanları yağar akşama,
Hasretin gönlümü düşürdü gama.
Kahrımdan ölürsem sakın ağlama,
Bu garip sonumu affet sevgilim.

Ne olur arada eskiyi an da,
Cevrinle maziye gömülme bende.
Teselli arayıp yandığım günde,
Telefonla iki laf et sevgilim.
İlkönce kendini affet sevgilim.

Mehmet Nacar