Kokunu ve huzurunu sakla sadece.
Kimseye bağışlama onları.

Ben durup dururken sevmedim seni.

Yığılarak sevdim, yıkılarak...

Hayallerimi zincirledim bileklerinden, yüreklerinden.
Uçmasınlar artık...
Sen de doğma geceme bir daha.
İstemiyorum kokunu taşıyan hiçbir rüzgârı.
Ve ben her huzur bulduğum demde özlemek istemiyorum seni...
Ben dökülürken katre katre sen geçmişine gülüyordun...
Sen sadece gül...
Yıldızsız bir gecede doğdun yüreğime ve sabah ilk ışıkla uçuyorsun...
O kadar kısa olmamalıydı bakışların, huzurun, kokun, yokluğun...

Yüzüme bakma...
Utanıyor gözyaşlarım senden,
Titriyorlar baksana...
Düşemiyorlar
Sen
Bakarken.