Beyazdır, temizdir diye karlara uzanmışım.
Donmuşum soğuktan, ölmüşüm kimse kaldırmamış cesedimi.
Karlara uzanmışım beyazlığına kanmışım, ölmüşüm kimin umurunda...

Dağ diye yaslanmışım, güvenmişim, sırtımı vermişim,
Sen çığ olup yığılmışsın üstüme.
Boğmuşsun beni kendinle.
Kimse kurtarmak için beni, almamış eline bir kazma, bir kürek.
Haydi, öyle olsun ama şunu bil; bu da bir can, bu da bir yürek...

Gül diye koklamışım gecelerce, saatlerce.
Adını anmışım günlerce hece hece.
Sarmışım seni tüm bedenimle, üstelik dikenlerini göre göre, bile bile.
Kimse dur dememiş, duymamışım, duyamamışım.
Efsunlanmışım.
Yanmışım.
Yanılmışım…