"kemikleri sayılabilen afirika çocuğu demek siyahî olmak demek... ve o siyahî tenin, başka tenlerce farklılaştırılması demek.
bakir toprakları sömürenlerce, kemikleri sayılabilen çocuk haline gelmek demek...
tüm dünyanın gözü önünde erimek, iki saniye de bir çocuğun ölmesi demek!
"kör çığlık" demek, boğazdan hırıltıyla çıkan son nefesin, yeterince duyulmaması demek! duymayan bizleriz. duyurmayan onlar değil!

Kim daha şanslı - bedia bekıs balcılar."

bizim paramız yok.
bizde fatihin cesareti yok.
bizde sokakta savaşacak güç yok.
bizde tankın önünde duracak güç yok.
bizde ulvi bir amaca vakfedecek gönül yok.

bizim ruhlarımız kirli, şahsen kendimi cemaatlere adamayı denedim, olmadı, inanmadığım şeyleri canımın istemediklerini yapamıyorum, yukarıdan gelene allah'tan başka birinin emiriyse uyamıyorum. ama bütün yardım kampanyalarına para gönderiyorum, balkanlarda bulunan insanlara bizzat yardım ettim. ama aciziz, acizim.

herşeye yetişemeyiz, vaktimizi buna vakfedecek kadar yüce değiliz. ama kalem silahşörü olacak kadar iyiyiz. en azından bunu yapabiliriz. allah kabul eder mi bilinmez ama en azından denemek lazım, iki kişi biz yazdıktan sonra bu konu hakkkında aklına birkaç birşey geliyorsa, siyahi bir bebeğin üzerine üşüşen onlarca sinek ve onların bakışları geliyorsa birşeyleri başarmışız demektir.

görevimiz burda bitmiyor elbet, ama klavyemizin başından, sıcak odalarımızdan yaptıklarımız, yapabildiklerimiz bu kadar. derviş olamadık, yunus olamadık, o şansı yıllar önce kaybettik çoğumuz.

Ali Berkay Bircan