BİR ÇİFT KÜPE
Bir çift küpe tek umudum … Senin yokluğunun karabasan olup beni boğacakmış gibi olduğu saatlerde imdadıma yetişen.Hayır hayır olamaz kolay kolay unutamaz seni diye düşünürken beni teselli eden bir çift küpe Sevgilim.Hatırlıyor musun ilk buluşmamızdı? Sen öyle çekingen,mahsunca okyanusun sonsuzluğunu andıran o ıslak gözlerinle bana bakıyordun.Belki ani gelişmelerin zihnini allak bullak edişini bana bakarak dizayn etmeye çalışıyordun.Beni tanıyarak kendini tanımlayacaktın hayatın acımasız oyunlarına aklın ermeden.Ben iyi hatırlıyorum sen belki unuttun çoktan o günü.Ne olursun hatırla sevgili! Hatırla ki bu ölü canlı, sana meftun bu yürek yeniden yaşama dönsün.Hatırla ki bir bebeğin dünyaya gelirken attığı hıçkırıklar gibi hıçkıra hıçkıra ağlayıp içimdeki bu tufanı boşaltayım.yoksa kalkamam bu ağır tufanın altından Nuhtan beter olurum beni yutar.Hayatımın ilk motifİ sayılabilecek değerli varlıkların benim mutlu günümde ikimizin mutluğuna ortak olmak için aldıkları dünyanın en değerli hediyeleriydi o bir çift küpe.Karşılıksız,doğal, içten sevgilerinin ifadesi olan bir çift küpe.Aynı kaderi paylaştık onlarla bilirsin bizde sevgi ifade edilmez sözcüklerle günah sayılır havvadan beri.Bizim ilk buluşmamızdı seni görmenin heyecanı ayaklarımı yerden kesmişken epik şiir tadındaydı hayat didaktik yönünü çok sonraları öğrenecektim.O küpeler cebimde dünyanın en kutsal emanetine dönüşmüştü.Sanki herkesin gözü o bir çift küpedeydi ve benden alınırsa emanete en büyük ihanet olacaktı.Seni seviyordum seni sevmenin verdiği mutluluk o küpeleri sana teslim etmekle anlam kazanacaktı.Sevdam eşitti bir çift küpe.Sana o küpeleri verirken seni seviyorum diyemedim aslında içimden bağıra bağıra seni seviyorum demek geliyordu ama diyemedim.Sen de küpeleri alırken o ıslak şehla gözlerinle hayranlıkla küpelere baktın.Dudaklarını ucuna mutlu bir gülümseme kondu .gamzelerinde mevsimsiz güller açtı tıpkı varsa kaderin gibi.İyi hatırlıyorum inkar etme! Günah sayılan Sevgini şu cümleyle ifade etmiştin saklayacam bu küpeleri .Çocuğumuz olduğunda o taksın yakışacak çocuğumuza bu küpeler.Şu an yanardağlar gibi yanan yüreğimde tek tesellim sevgili atmamış olman o küpeleri.Ben yokum bundan sonra hayatında ama yine de benim yaşama tutunmamı sağlayan tek hatıra o küpeler.Saklamışsan kutsal olan o küpeleri senden son ricam ilk çocuğunun kulaklarına takman Sevgili…o zaman anlarım ki kırıntı da olsa bana olan sevgin bitmemiştir sevgili.Yaşama yeniden dönerim Mezopotamyayı andıran esmer bir kız çocuğunun kulaklarında gördüğüm zaman o bir çift küpeyi.esmer bir hüzün kaplasa da o an yüreğimi anlarım ki yaşananlar sende de iz bırakmış.Esmer bir kız çocuğunun güzelliğinde….
MEHMET GÖKTEPE