sanki bir yerden başlamak gerekse cümlelere yada kelimelere hep içindeki o saklamaya çalıştığın ruhundaki gizli yaralar ortaya çıkıyor ..hep birşeyleri eksik yaptım hissiyatına sahipmiş gibi davranıyoruz insan olarak..insan denilince ne kadar da çok şey geliyor beynimizin o ince kıvrımlarında ki sinir nöronlarına ..aşk acıları,dost kazıkları,bulunamayan mutluluklar ama bunlardan daha çok o güzel anıların o hoş kahkalarını getiriyoruz aklımıza, o heyecanla koşup sıkı sıkı tutulan aşık eller,o kaybedilen annenin akşam üzerileri yaptığı çıtır börek kokuları yada ne biliyim belkide şimdi dinlemeye fırsatını bulamadığımız babamızın yaptığı o herşey hakındaki az bilgili ama biz insanların büyürken merakla dinlediği çok bilgili sözlerin önemi geliyor insanın hafızalarına ..kızamıyorsun aslında hiç bir şey için hiç birşeye tepki gösteremicek kadar aciz hissediyorsun kendini çoğu zaman çünkü biliyorsun anılarında yaşatıyorsun herşeyi..

anılar derinleştikçe zorlaştıyorsun vedaları..bir şehrin sokaklarına kendince uydurduğun isimler koyunca güzel kahkalar ekleyince ilk heyecanlarını paylaşınca şimdi yanından uzak başka şehirlerde yaşam kurmuş olan kişiler aklına gelince onların hala bu şehirde dolaştığı yalanıyla hayal dünyandaki anılarla acı çekiyorsun vedaları zorlaştırıyorsun ..ayrılmak zor geliyor belkide borç yapma lüksünün sonsuz olduğu bakkal amca yüzünden yada aynı muhitte karşılaşabilme ümidiyle ümitsiz aşkının hala bu şehirde olduğunu hayal ederek ve onu görebilme umutları yüzünden o içinde bulunduğun şehirlerdan ayrılırken candan can kopuyor gibi geliyor insana..ve belkide gidişler olmasaydı anlayamacaktı insan kendi yaptığı saçmalıkları ..


insanın yaptığı saçmalıklar dediğimizde öyle saçmalalıklar yaparki bu anıları hatırlanmayacak belleklerde sildirir insana.. içkinin o en kötü sarhoşluğundaki zamanlarda en büyük küfürleri ettirir insana en kötü leş yerlerde kusarak ailene hayata şehirlere inandıklarına lanet edersin unutmaya başladığın anlar gelir anıları ve o an anlarsın aslında ne kadar aciz bir yalnızlık içinde artık debelendiğini çünkü insan aldatmıştır insan yalan söylemiştir insan tecavüz etmiştir insanlığına ve kirlenmiştir artık anılar ve gülümsemeyen yüzler kalmıştır geriye ve ne hissettiğini bilmeyen ruhlarr..ve anılarda kaybolan insanlık sanırsam ..