Herhangi bir gecenin derin karanlığında sensiz olmak nedir diye sorsalar kocaman bir hiçliğin içinde seni anlatırdım..
Şimdi nerde yada ne yapıyor olduğunu merak edemeyecek kadar olan çaresiz bir haldeki düşünsel beynimide bu duruma ispat olarak sunardım ..
Gidecektin birgün biliyordum ama dedim ya cümlemin başında da birgün gidecektin.
Var olmayan bir şizofrenik aşk parçalarının içinden sana ulaşmak yada kelimelerle isyan etmek ne zor bu hayatta ..
Özlemek denen duyguyu atamıyor insan içindeki damarlardan..
Ama bana birgün çocuğum olduğunda diyorum hani farzı misal olmaz ya neyse sorarsa özlem nedir diye?
Bütün cevaplarım sen olacaksın...
Çünkü anlamsız kelimelerin içinde sadece sorular yada cevaplar oluşturuyordum ve asla anlamsızlığını anlayamıyordum!!
Artık sana bir şekilde ulaşmaktan bile korkar olmuştum titrek saatlerde


Ne yanında uyanabilcek kadar doygundu sevişmelerim çünkü yanında durmam için doymam lazımdı sana doyumsamam lazımdı kokunu tüm vücudumda
Ne de güvenle sarabilcek kadar heyecansız olabildi ellerim..
Ve hiç bitmeyen yanlışlarımda sanırsam olmayan başlangıçlarımın hep sonuna doğru atılmış bir adımdı sen hayatında ben tarafından..
Günahlarımın bedelini ödetmeyi doğru bulurken sana ve bütün günahların çıkarıcısı neden bir papaz olamadı diye hayatı suçlarken
Gidişinin bu derece hızlı olacağının farkına varamamışım ..
Çünkü farkına varmak için görmek lazımdı senin sen olmadığınıda yanımda olmana izin vermediğim için ..

Neyse be canım fazla söze gerek kalmayacak kadar uzaksın şimdi belki bilmediğim bir şehirde bilinmeyen bir tende içten gözyaşlarınla
Gizli sorgulamalar içindesin yada yalnızlıktan bir yerde hayata nefret kusmaktasın ..
Ama başta belirttiğim gibi tüm sorularımın cevapı sendeymiş farketmemişim ve kabul edemiyorum!
Beklenen bir gidişin bu kadar hızlı olmasını
Hayat ise veriyor gene,
cevabı gecenin sabaha karışan alacakaranlığında anlatıyor HAYAT diyor
Ve bağırıyor büyü be ÇOCUK diyor!