Yine yol göründü..Sabah ezanýyla günü karþýlayýp, Rabbimle secdede buluþtuktan sonra kendimi yollara vurdum. Otobüslerin birinin gidip diðerinin geldiði, birilerini ayýrýrken birilerinin de kavuþmasýna sahne olan otogara doðru ilk adýmlarýmý attým.

Hava henüz aydýnlanmakta, kimisi yakýnda olan parka yürüyüþüne doðru yol almakta, kimisi de rýzký peþinde koþmak için ayakta, kimi de iþte benim gibi sadece yolculuk etmek, yolculuk ederken de kendini bulmak için yollarda..

Evde herkes uyurken sessizce kapýyý kapatýyorum, dilimde dua, yüreðimde yeni günün getirdiði bir kýpýrtý, bir heyecan..

Her zamanki gibi yine çantamda eksik olmayan kalemim ve defterim, hiç vazgeçemediðim kitaplarýmdan biri var. O anki ruh haline uygun seçilmiþ bir kitap..

Otogara vardýðýmda sessiz bir bekleyiþ karþýlýyor beni..sabah vaktinin dinginliði insanlarýn yüzlerine yansýmýþ, sabahýn sakinliði insanlarýn sakinliði ile birleþmiþ. Sadece kuþ cývýltýlarý bu sakinliðin aksi yönünde hareket ediyor.. Uzaktaki aðaçlardan geldiði için de, sessiz uyuma katýlmýþlar gibi..

Yine ilk sýralarda yerimi aldým..içimden yanýma kimse oturmasa diye geçiriyorum. Yolculuk sevdamý bozacak bir yol arkadaþý istemiyorum, olursa da bir þekilde kendimi kitaba gömerek tüm konuþma çabalarýný boþa çýkaracaðýmý bilmekte rahatlatýyor beni..

Ýþte kapýlarýn kapandýðý ve otobüsün aðýr aðýr hareketlendiði ân..bu an içimdeki tüm koþuþturmanýn, yetiþememe telaþýnýn son bulduðu güzel bir an..arkama yaslanýyorum ve býrakýyorum kendimi yola..her þeyi kýsa süreliðine de olsa arkada býrakmanýn keyfini sürüyorum. Birazdan içeceðim ilk çay da buna eþlik ederken, kafamda sadece yol oluyor. Zamanýn durduðu anlardan birini daha yaþýyorum, otobüsün hareketiyle içimdeki zaman duruyor ve o aný yaþýyorum. Ne zaman ulaþacaðým, vaktinde yetiþebilecek miyim kaygýlarýný taþýmamak ne güzel..Âný yaþamak ne güzel..

Bu kez yolun sonunda yapmak istediðim bir þey daha var.. denizi içime çekerken ince camlý bir bardakla çayýmý yudumlamak.. tek baþýma.. özgürlüðü anýmsattýðý için denizin farklý bir yeri var yüreðimde. Mavi sular ve martýlar bir de bulutlar içimdeki özgürlük duygusunu yaþatýr. Bir de sakinliði, derinliði, sonsuzluðu.. bazen de korkuyu ama her zaman korkunun üzerinde hissederim heyecaný.. ayný bir kayanýn üzerine çýkarken yaþadýðým gibi.. düþmek korkusunu, zirveye varýp yukarýdan izlemek heyecaný bastýrýr. Korkunun üstesinden gelirsin böylelikle.. korku sessizce içinde fýsýldar sadece. Güzelliklere ulaþmak yoluna çýkan bu tür korkularýn üstesinden gelmiþimdir hep. Güzel olana öylesine odaklanýrým ki çektiðim ufak tefek engeller etkilemez bile. Belki de cesaret dedikleri budur, kim bilir?..

Nedendir bilinmez, böyle anlarý hep tek baþýma yaþamak isterim. Yanýmda kimse olmasýn isterim. Birileri olursa sanki büyü bozulacakmýþ gibi gelir. Ya da zamaný durduramadýðýmý düþünürüm. O yaþadýðým âný yalnýzca Rabbimle ve de defterimle paylaþmak isterim.sanki söze dökülürse bozulacakmýþ gibi gelir.. ya da tam hissedemeyeceðimi düþünürüm.

Yolculuðun diðer keyifli yaný da radyoda TRT fmi dinlemek. Her zaman kulaðýmý vermesem de konuþmalar, yayýnlanan müzikler eþlik eder yola..aslýnda otobüste sadece radyodan gelen ses, akýp giden görüntüler ve bir de kendim olduðumu düþünürüm. Sanki öyleymiþ gibi hissederim, ara sýra deðiþik sesler yüksek çýksa da o anki bütünlüðü bozamaz. Ya da bozmasýna izin vermem.. Öylesine odaklanmýþýmdýr ki yola, yolculuða diðer yolcular ne yapýyor umurum da bile olmaz. Bazen merakýmdan þöyle bir göz gezdirdiðimde olur, lakin kimse yalnýzlýðýmý etkilemez.

Her gidiþin bir dönüþü de vardýr ama dönüþü hiç düþünmem..bazen hiç bilmediðim bir þehir karþýlar beni. Ýnsanlar arasýnda, caddeler arasýnda kaybolacaðým diye düþünmem, aksine kaybolmak isterim. Bilirim ki bulunmayacak bir yol yoktur, yoldaþýn yüreðinse, dostun da Rabbin her yol açýlýr, her þehir tanýdýk gelir insana. Her çýkmaz sokaðýn sonunda bile seni bekleyen bir þey vardýr, onu da eklersin heybene ve devam edersin yoluna..

Bir yolcuðun daha sonuna geldiðimde heybem dolu, yüreðim sakin bir þekilde evin yolunu tutarým.. Sanki geldiðim ve gittiðim ân arasýnda hiç fark yoktur, içimdeki zaman bakýmýndan. Baþkalarýnýn yelkovaný hareket ederken benimki durmuþtur otobüse bindiðimde ve inince tekrar çalýþmaya baþlar. Bu kez kendi saatime göre deðil baþkalarýnýn saatine göre ayarlarým zamaný ve hayata kaldýðý yerden devam ederim..

2 Temmuz 2010 Saat 00:02