bir başlangıç noktası gerek bana, bir referans noktası, bir orijin..

bu yeryüzünde çizdiğim koordinatların bir anlamı olması için bir sıfır noktası gerek bana

neye göre, kime göre yaşadığımı bilmeliyim ona göre çizmeliyim yolumu..

kaybolduğumda geri dönebileceğim, baştan başlayabileceğim bir yer

ne geri, ne ileri, ne de aşağı yukarı sapmadan tam orta noktada

bir anlamda nötr de denebilir, her duruma her koşulda aynı cevabı verebilecek..

şimdi bütün hesaplamalarım bunun üzerine, analitik geometriye en başından başlıyorum

sıfıra sıfır derler literatürde orijine ve bir nokta belirlerler orijine göre

sonra noktalardan doğrular oluşur, o doğrularda üç boyutlu nesneleri oluşturur

o nesneler zaman içerisinde değişik haller alırlar ve şekilleri bize anlam katar..



anlamı ne peki benim hayatımın, yine şiddetli bir şekilde düşünmeye başladım?

mutlaka bir anlamı olmalı, bugüne kadar yaşadıklarım bir şeyler anlatmalı bana

onun için de biri referans alınmalı, ona göre değerlendirilmeli hepsi

ben yaşadıklarımı kime göre değerlendiricem, kime sorucam?

küçükken anne babamızdı bize yol gösteren, bizi koruyup kollayan

her başımız sıkıştığında onlara koşar, onlara anlatırdık derdimizi

onlardan yardım isterdik, onlar çözerlerdi bütün sorunlarımızı

yada onlar yönlendirirdi bizim gelecekteki çizgimizi..

ya şimdi büyüyünce kim olucak rehberimiz?

hayatımızın ikinci dönemi, onlarsız devam edecek tabiki

artık biz onların başlangıç noktası olucaz,

çünkü onlar da bizim gibi yeni bir döneme başlıyorlar..



tek başına bir noktayım şuan orijini olmayan

belki zaman zaman yine orijinsiz noktalarla birleşip

yönü belli olmayan doğrular çiziyorum

bu doğrular da yine anlamsız şekiller ortaya çıkarıyor

ve yine anlamsızlaşıyor hayat, anlamsızlaştıkça anlamsızlaştırıyor herşeyi..

bulmalıyım orijinimi, bulmalıyım biran önce

yoksa içinden çıkamayacağım anlamsız bir şekilin gereksiz bir parçası olucam

endişeleniyorum, zaman hızla ilerliyor ve benim için daralıyor

bu durumu göz göre göre yaşamak ta iyice daraltıyor koordinatlarımı

sıfırla bir arasına kadar daraldım, herşey olasılıklarda tanımlı

her an göz kararıyla yaşamak hataları artırıyor

risk çok fazla ve benden çok şey alıp götürüyor..



bariz bir şekilde bilinçsizce çabalıyorum bu rizikodan çıkmak için

en azından normal yaşama geri dönmeliyim tıpkı normal insanlar gibi

artı eksi 3 e kadar genişletmeliyim, bu aralık bile yeter şimdilik nefes almama

dağılacaksam da standart normal dağılayım, ne gerek var şimdi binoma poissona..

Ulaş Tuzak