Uyandýðýmda tüm bu olanlarýn rüya olduðunu düþünüyorum fakat yataðýn diðer ucunda yatan genç adam tüm bu olanlarýn bir gerçek olduðunun ispatý.
Ýçimde deðiþik bir duygu var, þaka gibi... Her þeyin bu kadar hýzlý ve güzel olmasý bende bunlarýn bir þaka olduðu hissini uyandýrýyor. Yatakta öylece yatýp bunlarý düþünürken Carlino'nun sesini duyuyorum. "Günaydýn güzel bayan." diyor, gülümsüyorum ve cevap veriyorum "Günaydýýn."
Yataktan kalkýp bir kahve koyuyor ve ardýndan kahveyi yudumlarken göz ucuyla bana bakýyor. Aslýnda beni izliyor. Ve kýkýrdýyorum, "Yapma!" diyorum.
-Neyi?
-Beni izlemeyi keser misin lütfen
-Ama neden? Bu haksýzlýk
-Niye haksýzlýk?
-Bu kadar güzel bir kadýn tam karþýmda yatarken onu izlemememi istiyorsun.
-Ah, pekala bayým.
Karþýlýklý gülüþüyoruz, kalkýp pencereyi açýyorum ve derin bir nefes alýyorum. Aslýnda bugün bir þeyler yapmalýyým ama ne olduðunu bilmiyorum. Öncelikle Defne'yi arasam çok iyi olacak gibi.

. . .

Akþama kadar otel odasýnda zaman geçiriyoruz, ben dergi okuyorum o ise kitap. Ben müzik açýyorum o dans ediyor. Ben þarký söylüyorum o da eþlik ediyor. Sesimin güzel olduðunu söylüyor, sadece gülmekle yetiniyorum.
Çantamýn içince çalmakta olan telefonu duyuyorum ve telefonun ekranýna bakar bakmaz numarayý tanýyorum; Kaan.

-Efendim?
-Beren, nasýlsýn?
-Ýyiyim teþekkür ederim, sen nasýlsýn?
-Ýyiyim ama sesini duyarsam daha iyi olacaðýmý düþündüm. Beren kendime bir ev aldým, taþýnýyorum.
-Gerçekten mi? Bu güzel bir þey, sonunda kendi hayatýný kurmaya baþlaman seni daha iyi edecektir tatlým.
-Bende öyle düþünüyorum. Fakat seni çok özledim. Kitabýný okudum ve bir gazetede de imza günü düzenlediðini duydum, gelince görüþsek?
-Evet geleceðim, ve tabii ki gelince görüþeceðiz Kaan. Bende seni çok özledim.
-Teþekkür ederim.
-Ne için?
-Bu kadar olgun ve anlayýþlý olduðun için, genelde boþanmýþ insanlar bizim gibi olmazlar ya...
-Ah, evet haklýsýn. Ancak teþekkür edilecek biri varsa o sensin. Bu arada kitabý nasýl buldun?
-Ne diyebilirim ki, harika. Her bir sayfasýnýn sonunda ayný þeyi düþündüm, iþte benim tanýdýðým o Beren ve onun kitabý.
-Hahaha, teþekkür ederim. Senin beðenmen benim için çok önemli, biliyorsunç
-Biliyorum, Beren benim kapatmam gerek, gelince haber verirsen belki bir akþam yemeði yeriz ve birlikte eskisi gibi sinemaya gideriz.
-Bu gerçekten çok güzel olur. Görüþmek üzere.
-Görüþürüz Beren, seni çok seviyorum.
-Bende seni tatlým.

Telefonu kapattýðýmda Carlino'nun beni izlediðini görüyorum. Kaþlarýmý çatýp ona neden beni izlediðini sorarmýþ gibi yapýyorum. "Kaan, seni hala seviyor olmalý" diyor. "Saçmalama..." diyorum, alaycý bir tavýrla gülüyor ve "Lütfen Beren, bu kadar iyi kalpli olma, ondan ayrýlmayý isteyen senmiþsin, o ise buna üzülmüþ ve bunu sana defalarca söylemiþ. O hala seni seviyor, bu apaçýk ortada." diyor. Söylediklerini düþünüyorum ve mantýklý geliyor. "Beni seviyor tamam, ama bu bana aþýk olduðunu ya da hala benimle birlikte olmak istediðini göstermez. Üstelik onun sevgisi beni rahatsýz etmiyor ki, çünkü bende onu seviyorum. Ama bu da benim onunla birlikte olmak istediðimi göstermez 'evlilik ya da aþk anlamýnda' yoksa tabii ki onunla zaman geçirmek benim için çok güzel ve önemli." diyorum. Ayaða kalkýp gözlerimin içine bakýyor ve yaklaþýyor, "Her bir kelimen beni kendine daha da aþýk etmeni saðlýyor. O kadar bilinçli konuþuyorsun ki..." diyor. Gülümsüyorum. Ýçimde bir heyecan oluyor, yine bana aþýk olduðunu söyledi ve bu benim hoþuma gidiyor, fazlasýyla...

Akþam yemeðe çýkmaya karar veriyoruz ve yine çok hoþ bir yere geliyoruz. Tüm gece boyunca -her zaman olduðu gibi- beni güldürüyor. Yemeklerimizi yedikten sonra þarap içiyoruz ve benim Fransýzca öðrenmemden bahsediyoruz. Ona Türkçe öðretip öðretemeyeceðimi soruyor. Cevabým tabii ki evet oluyor. Hatta bu isteði o kadar hoþuma gidiyor ki ona neden bunu istediðini soruyorum. "Sevdiðim kadýnýn dilini öðrenmek benim için bir onur." diyor. Bazen Carlino'nun bir erkek olmadýðýný düþünüyorum, evet çok saçma bir düþünce fakat o kadar ince düþünüyor ki. Her söylediðimden anlýyor, üstelik beni dinliyor. Bu o kadar hoþuma gidiyor ki. Ben konuþurken fözlerimin içine bakmasý ve anlamadýðý bir konu dahi olsa fikirlerini söylemesi beni kendine hayran býrakýyor. "Beni Türkiye'ye götürür müsün?" diyor, "Hep Türkiye'yi merak etmek istemiþimdir, defalarca gitmek için uçak biletleri almaya çalýþtým fakat hep bir nedenden dolayý önüm kesildi. Þimdi ise aþýk olduðum kadýn bir Türk ve onun beni oraya götürmesi benim için bir þans...". Þarabýmdan bir yudum alýyorum, "Haftaya Türkiye'ye gideceðim sanýrým, henüz belli bir tarih yok ama haftaiçi orada olacaðým kesin, sende gelebilirsin Carlino, hem imza günümede katýlmýþ olursun?" diyorum. Hafif buruk bir ifade ile "Kaan'la buluþacaksýn, ailenle...Benim gelmem uygun olmayabilir." diyor. "Ah, sanýrým bir gece otelde bensiz kalabilirsin? Bende Kaan'la buluþup yanýna geri dönerim. Ailem Ýzmir'de olacaðý için onlarla zaten görüþemeyeceðim ki. Gelmen harika olur." diyorum. Gülüyor ve "Pekala, ben geliyorum Türkiye!" diyor ve kadehleri tokuþturuyoruz, "Þerefe, Türkiye'ye!" diyor.
Onu Türkiye'ye götürmek karþýlýðýnda onunda beni Ýtalya'ya götürmesini istiyorum ve o da ayný benim gibi mutlu oluyor. Þimdi ikimizde çok mutluyuz iþte. Belkide Amelie içinden geleni yapmalýsýn derken bunlarý söylemek istiyordu, çünkü þu an içimden gelenleri yapýyorum ve çok mutluyum.