Boyanmış yumurtaların babasız bıraktığı,
Kimsesiz çocuklardan sözler büyüttük biz.
Gözlerimizi açmaya bir el,
Denizleri yarmaya bir asa yetti.
Bir gemi, yedi iklimin bitkisini,
Yedi kıtanın kavmini,
Seninle birlikte yüklendi,
Söz olup zamanı aştı Nuh, sende dile geldi.
Şimdi, umudun mu bitti?
Bu suskunluk neden,
Bu bekleyiş kimi?
Her şeyi değiştiren bir sevgilinin
Aniden çıkıp gelişi gibi
Serilmedi ayaklarının altına,
Ol dendi önce,
Sonra oldu dünya.

Sen söyle ki dinsin tufan,
Söyle, temizlensin nehirler kandan.
Söyleyip halklar,
Kurtarsın ekinlerini, çekirge istilâlarından.
Söyle inançla,
Bir başına,
Bitmedik,
Hâlâ varız, hâlâ
İnadına.

Aralık, 2007