11.13
Merhaba...
Ýstem dýþý gidiyor elim yazýya. Fark ettin mi bilmiyorum ama artýk ne kadar seyrekleþti mektuplarým... Ýki üç ayda bir yazýyorum artýk. Yanlýþ anlama bunlar seni artýk daha az düþünüyorum manasýna gelmiyor. Her an aklýmdasýn ama artýk alýþýyorum galiba. Yokluðunu sindirmeye baþladým yavaþ yavaþ.
Son konuþmamýzýn üstünden bi süre geçti. Ama hala o konuþmayý yapmamýþýz gibi geliyor. Sanki onlarý söyleyen sen deðilmiþsin gibi. Ama anlýyorum ben... Acýyorsun bana deðil mi? Ne kadar çaresiz olduðumu görüyorsun, anlýyorsun ve acýyorsun bana. Ama olsun... Bu bile benim iyiliðimi istediðini gösterir. Beni düþündüðünü gösterir.
Senin çok temiz bir kalbin var sevdiðim. Hiç kimsenin senin yüzünden acý çekmesini istemiyorsun. Benden yana korkun olmasýn. Her þeyi anlýyorum ve sana saygý duyuyorum. Eðer olur da okursan bunlarý bil, için rahat olsun...
Hoþçakal...