Akışkanlaşan devinimlerin
Alışılagelmiş çarkları kırılınca
Anladım
Hicret vakti geldi
Ruhum/a da/yandı.
Depreşen toprağım
Açacak bir tohumdan
Çok uzaklarda
Nonstate bir limansızlıkla
Kayıp mı kayıp oldu…

Süregiden süreksizliklerin avucunda
Kanayan izler -benim gibi-
Vicdanının lavsal döngülerinde
Frodo’nın elinden düşen lanetli bir yüzük oldu
Gollum gibi arkasından baktı
Terk-i vicdan edenler…
Ama ne müthiş bir kahır bu
-Yüzlerini kaybedenler için mi
Nazım gibi yanmaya and içmiş bizim gibiler için mi-
Bilinmez
Hangi tarafı bardağın
Asıl yok oluşu tattı.