|
Kim(sesiz)lik
(Özgür Hatem) 16 Aralık 2002 |
Bireysel |
| |
 Yola düşen gölgemin, /
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm... /
Ve insan öykülerinin, /
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim. /
|
|
|
Gör(ebil)mek
(Özgür Hatem) 16 Aralık 2002 |
Yaşam |
| |
 Gittiğin yerde gördüklerin, gördüklerinden yanıldıkların var... Görmek, bir garip eylem! Kimi, bakar bakar göremez; kimi, bakar bakmaz algılar. Aslında, her gözün bakmakta ki, meramı aynı olsa da, meramından anladığı aynı olmasa gerek... |
|
|
Yalan
(Özgür Hatem) 8 Aralık 2002 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Ben, /
Seni; /
Sitemli bakışlarından süzülen, çığlıklarında çözdüm. /
(Susukunluk namustu o an için...) /
|
|
|
İsimsiz
(Özgür Hatem) 7 Aralık 2002 |
Aşk ve Romantizm |
| |
| Arnavut kaldırımı değmiş, /
Ayaklarımın altına... /
Bir de, dallardan süzülen /
Serin karanlık... /
|
|
|
Çizgi
(Özgür Hatem) 7 Aralık 2002 |
Yaşam |
| |
 Kendini zamandan kurtaran çizgi, /
Bir anlama yar oldu. /
Geldi, durdu, sustu... /
İpliğin inceldiği andı bu, /
Çizgi, yüzümüze dost oldu. /
|
|
|
Sahte Mutluluklar
(Özgür Hatem) 7 Aralık 2002 |
Yaşam |
| |
| Mutlulukla donatılmış, evlerden bahsetmek, lüks mü, bizim için? Her metrekaresi, sonuna kadar kullanılan; emekle ve inançla döşenmiş; varlığını, eşyanın hegemonyasına kaptırmamış, evlerden... Kullanıcılarının kimliklerinden kaynak bulmuş bir ruhu ve renkl |
|
|
Aşk Hariç
(Özgür Hatem) 7 Aralık 2002 |
Sevgi ve Aşk |
| |
 Uyku gözlerimden akıyordu. Kulağımda, yine seslerin en güzeli, düşe(yazdım) kendimi... Gecenin, garip bir türküsü var. Duymak denilen eylemin, hakkından gelenlerin kulağına çalınıyor. Uyku, düşe sarılmış; gecenin ninnisi ile seyrediyor. |
|
|
Ayrık Otu
(Özgür Hatem) 7 Aralık 2002 |
Yaşam |
| |
| Nasıl başlarsınız ki bunu anlatmaya? Suskunluğun boyut değiştirdiği, bambaşka bir hesaplaşmanın ürünüdür içsel yalnızlığımız... Kimsesiz bir çokluk duygusu ile birlikte, yokluk benzeri bir varlık çelişkisinin, onmaz yaralarıdır, dimağımızda açılan.
- En |
|
|
Kim(sesiz) lik
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Titrek elleriyle kalbime asılan adam,
Ve gecelerimden sarkan düşüm,
Yalancı kahraman suretimle birlikte
\'Aslının aynısı\' damgalıdır, öyküm.
(Mesela; yağmurdan sonra ki toprak kokusu,
kokunun ruhumda bıraktığı iz,
İzlerin yüzümde ki aksi gibidir, zaman)
Sıradışı duruşumun,
Sıradan, bildik hikayesidir anlatılan.
Ve masal kahramanlarının gizinde,
Sırra vakıf, bilgin olmaya öykünen gönlümün...
Yüreğimde büyüttüğüm o çocuk,
Kanımdan beslenen \'yok\' sevdam,
Var zannederken, düne kaptırdığım,
Bütünlerim diye bine böldüğüm,
Bir garip türküdür, yaşam...
|
|
