"Söyleyecek Sözü Az Olan Adam" yaklaþýk olarak 1997 den beri, aklýmda olan üç perdelik bir tiyatro eseridir aslýnda.
Fikir olarak filizlenmesinden bu yana, iki sefer birinci perdesi yazýldý; ancak bir türlü adýna yakýþan tokluk duygusunu hissettirmedi bana.Derken, derken günlük yaþam ve her zaman baskýn olan þiir yazma eðilimi sebebiyle, uzaklarda yatýlý okula yollanmýþ bir evlat gibi,kaldý durdu aklýmýn bir köþesinde.
Ýnsan gerçekte çok çok zor bir varlýktýr bence.Bu dediðim konu olarak insaný iþlemek için de, yazdýðý þeyin öz eleþtiri ve beðenisini yapmak adýna da geçerli.
Sonuç itibari ile, bir yerinden baþlamak gerekiyor.
Bugün verdiðim bir karar sonucu, adý geçen eserin eskizlerini; öyküsel formda yayýnlamaya baþlýyorum.
Siz okuyucuya þimdiden, hoþgörüsü için teþekkürü bir vazife bilirim.Zira eskiz okuduðunuzu bildiðiniz için, küçük hatalarý ve gecikmeleri, anlayýþla karþýlayacaðýnýz umudu içindeyim.Saygý ve selamlar..
Bölüm 1: "Uyanýþ"
Çocuk evin beton merdivenlerine dikmiþti gözlerini.Bütün çocuklar yapar ya bazen.Ne beklediðini, neye baktýðýný bilemezsiniz o anda.
Akþamýn güneþi, rüzgarýn küçük oyunlarýyla havalanan toz ve küçük kaðýtlar bile vardý baktýðý sahnede.
Öyle bir an geldi ki, bu sahneye bakarken.Bir an gözleri kararýr gibi oldu.Artýk merdivenden gelmesini beklediði, akþam iþten eve dönen babasýnýn da fazla bir önemi kalmadý küçük gözlerinde.
Tansiyonu mu düþmüþtü ? Muhtemelen hayýr.Zaten dört,beþ yýllýk beyninde; ne tansiyon kavramý vardý, ne de onun düþmesi.
Sonradan öðreneceði þekilde, arkadaþlarý da benzer aný yaþamýþtý.Kimisine saatin tiktaklarý anlamlý hikayeler anlatmýþ,
kimisine de zamanlar uzamýþ,kýsalmýþtý uykularýnda.Çoðu umursamamýþtý bunu.Annelerinin piþirdiði kek ve çayý gýrtlaklarýndan aþaðý yutarlarken, eriyip gitmiþti bu anlar çoðunun damaklarýnda.Bazýsý da orta yaþlý adam olduklarýnda bile, uyuduðu odada saat bulundurmayan tipler olup çýkmýþtý.
Ýnatçý bir çocuktu o.Umursayacaðý tuttu.Ciddi aldý.Kabullendi o aný.Bir daha zamana, mekana ve eþyaya
baþka gözle bakamaz oldu.Derin bir uykudan uyanmýþtý sanki.
Kendisi vardý, baþkalarý vardý, zaman vardý, mekan vardý ve irili ufaklý bir sürü küçük olay vardý. Onu zamandan koparan o kýsacýk ana sebep göz dalmasý objeleri gibi.Söyleyecek ne kadar çok ve aslýnda ne kadar az þeyi vardý.
Az daha büyüsün, yaþadýðý saçmalýklarla kýyaslayýnca, sandýðýndan çok daha az þeyi olduðunu öðrenecekti.
Dili olduðuna göre, diline dolanacaktý bu þey.
Gýrtlaðýnda bir düðüm, sözlü pandomimcilere savurmak istediði bir var olma küfrü.
Çakýlmýþ bir kibrit gibi parladý ve söndü zamanýn o günü.Geçmiþteki yerini aldý.Aile toplandý.Akþam yemeði yendi.
Uyudular.....
