Genç ressam
Doğa ana tablosunun
En önemli yerini boyuyor
Önemli de ne
Saçları işte kâinatın

...

Genç şair de
Çizip bozuyor yazdıklarını

(...
Siz kim oluyorsunuz be
Erdiniz mi maddenin hakikâtine
Bir atoma dokundunuz mu
Aşmak/terk etmek için gerçeği
Bildiniz mi kendinizi / HAYIR
...)

Ah benim hâl bilir dostlarım
Bir bakın şu ressamın önündekine
Doğa sanki kadeh kadeh içmiş...
...Delirmenin öz şarabını
Öyle dağlardan akan orman ille su gibi
Öyle ağaçlar kökleri gökte
Yok hikmet aramayın
Gönül koyun sinirlenin
Kin ile bir potada eritilmiş madde
Uçmuş bu alacakaranlık nakkâşının fikri
Uçmuş toprağın yere mahsus kiri
Gökler kan bulanık bezenmekte

...

Resmedilen resimde kaldı da şair
Senin havsalan alıyor mu yazdıklarını

”Gökte kavissiz yedi gök kuşağı
Yedi ışık
Yedisi her renkten karışık
Yedi yerinden ayrılmış gök
Teni delip geçiyor yağmur
Ayva vermiş iki dallı kavak”

Seni çokbilmiş avanak
Dön de bak / GÖRDÜN MÜ
Ağlayanı ile kenti
Ölen ile kenti
Doğan ile kenti
Kenti hiç yazdın mı

Sanki san olacak sana bu zırvalar
Ayıp... Çok ayıp
İniltilerini susturun
Sürrealist sancılarınızın
Ayıp... Çok ayıp
Tanrı yaratmak için
Sizin durulmanızı bekliyor