..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
Sorularla dolu bir kitap... hiçbir zaman eksiksiz olamaz. -Robert Hamilton
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri



Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  


 


 

 




Arama Motoru

İzEdebiyat > Deneme > Yaşam > musab eminoglu




30 Ekim 2011
Ölmek  
musab eminoglu
yeni ayapılan bir deneme şekli...


:BJHI:
ÖLMEK

İçimdeki ben ölmek nedir biliyor musun?.. Yok olup birden, bu dünyadan silinmek nedir biliyor musun? Hiç olmamış, hiç yaşamamış gibi olmak, silinip hafızalardan; sadece küçük anılarda yaşamak seni tanımış olanların ömrü kadar?..

Ölüm kelime anlamı olarak yaşanmaz olmak, can vermek diyorlar; ama sadece insanlar ve hayvanların hayatı için… Bitkiler için; sözün burasında bir gül için ölmek; sokmak demektir… Rengini, kokusunu, ihtişamını ve güzelliğini kaybetmektir… Yani bir gül için ölmek; onu gül yapan her şeyi kaybetmektir… Bir söz için ölmek artık kullanılmamak demektir… Kurulacak cümlelerde, yazılacak kitaplarda kendine yer bulamamak demektir… Sözgelimi, bir fikir, bir ideoloji için ölmek; artık ona yandaş olacak, onu konuşacak, kollayacak ve inanacak kimsenin olmaması, kalmaması demektir…

Ölüm; gördüğüm gibi her şey için korkunç, üzücü ve bir yok oluştur… Belki de bu yüzden en hamaset kokan sözler hep ölüm üzerine söylenmiş, ölüm yeminleri en kutsal metinler olmuş… Kimisi sevgili için ölmeyi kendine menzil yapmış, kimisi dava için ölmeyi bütün üstünlüklerin en üstünde görmüş… Öyle anlar olmuş ki kimisi öldürmeyi dahi aşka havale etmiş, aşkı sebep göstermiş… Yalana bak ki; doğasında yaşatmak olan aşk öldürmeye ferman vermiş… Hani bir söz var ya; ayı yavrusunu severken boğarmış…. Kiminin sevgisi, sevdiğine ölüm olmuş yağmış… Böyle olunca da ayılık o kişinin en üstün özelliği olmuş…

Kimse ciddiye almasın söylediklerimi; ben sadece kendime anlatıyorum ölümü… Kendi içimde içselleştirip, kendi kendime okumak için yazıyorum bu kelimeleri…

Tarih boyunca her insan ölmekten korkmuş ve unutulmaktan… Öyle ki; kahramanlık ve cesaret en önemli erdem olmuş… Çok insanı öldüren veya davası için gözünü kırpmadan ölüme giden insan hep üstün görülmüş… Tarihin büyük adamları hep ölümden korkmuşlar; ya da yok olup unutulmaktan… Kimisi Cihanşah veya Mimar Sinan gibi ölümsüz eserler bırakmışlar arkalarından, kimisi Hitler ve Stalin gibi milyonlarca insan katletmişler unutulmamak adına… Ölümsüz eser dedim de aklıma takıldı… Neden ölümsüz eser diyoruz acaba biz bu yapıtlara?... Hala ayakta ve karşımızda yıkılmadan durdukları için mi… Söz gelimi Kanuniden sonraki bir sultan Süleymaniye’yi yıkma emri verseydi mesela… Ya da bir Edirne valisi; ‘kardeşim yıkın şu Selimiye’yi stadyum yapacağım yerine deseydi ne olurdu… Olmaz demeyin insan bu gücü elinde tutunca ölümsüz zannediyor kendini… Ölümsüz dedim de; nedir bütün insanların bu ölümsüzlük isteği… Çoğu din alimi öteki dünyaya kanıt gösteriyor… İşte diyor, bizim içimizde bir sonsuzluk isteği var, bu istek bizim bu ölümlü dünya için değil ölümsüz bir dünya için yaratıldığımızın kanıtıdır diyor… Maddece felsefe kızıyor bu sözlere ve bu aslında sizin gözünüzün doymadığı ve yetinmeyi bilmediğiniz anlamına gelir; yani yeterince evrimleşmemişsiniz diyorlar… Kim mi doğru söylüyor; maalesef şuan ki konum o değil!.. Hani ölümsüz eser diyordum ya; küçükken düşünmüştüm… Şu Da Vinci’nin dik dik bakan kadın resmi (Mona Liza) var ya; mesela o olmasaydı, biri üstüne bir gün bir parça boya dökseydi veya üstüne yanlışlıkla bir şişe gaz dökülseydi; ne olurdu o ölümsüz eser veya resim; ölür müydü?... Demek ki bir resmin ölümü onun orijinalliğinin yok olması demektir…



Hani ölümlü dünya diyoruz ya; o da takılır kafama… Mesela ölümlü ise madem bu dünya neden ölümsüz olmaya çalışıyor insanlar ya da neden ölümsüz eserler bırakma isteği var herkeste… Suçlamıyorum kimseyi çünkü o herkesin içinde ben de varım ve neden oluyor bu açıkçası bilmiyorum… Ama mantık yürütüyorum; madem ölümlü bu dünya ve içindeki her şey ölüyor sırayla ve bir gün ölüm sırası dünyaya da gelecek; neden ölümsüz olmaya veya kalamaya çalışalım ki?

Ölüm değiştirilemez bir gerçeklik kuşkusuz ve ister seve seve, ister zorla olsun öleceğiz her birimiz… O zaman çokça uğraşmamak lazım ölümsüz olmak için; yani keyfimize bakmamız lazım birazcık… Nasıl mutlu oluyorsak öyle yaşamalıyız mesela… Ya da en iyisi sessizce yaşayıp; ölüp gitmeliyiz arkamızda bir şey bırakmadan…

Ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm; ben senin için yaşamayı seçmişim… Hadi lan!..



Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.


 


İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın yaşam kümesinde bulunan diğer yazıları...
Sevmek
Ergenus Erdemi

Yazarın deneme ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
Tiyatro
Bazen Okumak İstemezsin!..

Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
Kırkayaklı Öküz, Dokuz Yapraklı Papatya... [Şiir]
Aldırma Cancağızım [Şiir]
Kanat Çırpıp; Git [Şiir]
Burcu Burcu Bakarsın [Şiir]
Sabah - Ul Hayr [Şiir]
Kaç Gece Oldu Uyumadığım? [Şiir]
Gülmek İsyanı... [Şiir]
Çok Mu Zor [Şiir]
Madem ki İnsanım [Şiir]
Olmasın!.. [Şiir]


musab eminoglu kimdir?

ben müteşair. . . tanıdınız mı? hani çevrenizde saçmalayan o gafil görgüsüz, hem de cahil. . . örtüsüz uykularda, acayip rüyalarda toplanan talebelerine şiirlerini okuyan şizofrenik dünyasının en meşhuru ben müteşair tanıdınız mı beni? hani ismine dahi merak duymadığınız o gafil. . . . . . . . . . . . . . . . . . ben müteşair. . . cidden tanımadınız mı? hani hayranlık duymadığınız o sefil anlamını mutluluğum kelimelerde arayan aymazlıkta makam sahibi, hem de rezil aklının kıtlığında kurduğu hayallerde alkışlar içinde gömüldüğünü gören deli dünyasının en kabiliyetlisi ben müteşair tanıyın artık beni. hani sizin için yazmaya çalışan o sefil. . . . . . . . . . . . . . . . işte ben. . . geldim. . . ben müteşair. . .

Etkilendiği Yazarlar:
etkilenmek istemiyorum:))


yazardan son gelenler

yazarın kütüphaneleri



 

 

 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © musab eminoglu, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.