Bir sözüm yok billahi,
ruhum ne kadar
abad olsa da nihai bulacak

Kan bu
damarlarımdan akmayacak,
gün bir hüzünle kararmayacak

Geceler
hicranın firkatiyle ne vakit
şu gönlümü inşiraha ulaştıracak

Gözyaşlarım
duracak kalbim sürurla
buluşacak, atimde ferahlatacak

Ne cananın
hasretindeyim her an
ruhun esaretin bizarlaşan benim

Ne vakit
gülecektir kaderim,
sessizliğin deminde suçlu bir nefesim

Kime
nazar etsem,tebessümle
yad edip teslimiyeti aşkla kabil derim

Sabrı
ne acizlik bilirim, ne de
kalbimin hazin sesinden çok eminim

Dalların
şumulünde, sukut etmiş
bir ağacın köklerinden ne beklerim

Kalan
bir yaprağın bahtını merak
ederim ve ruhum için nefeslenirim

Bir hesabın
efkarıyla nasıl nefsimi
tezkiye ederim, umutları neyleyim

Gönül
ferman dinlemez derler,
bu sözü bilmem ki nasıl taltif ederim

Ne hancıyım ,
ne yolun emniyetini
hisseden bir dilenciyim ben kimim

Neden
bilmediğim ufukta gezinir,
sefil bir halde aşkın şadını beklerim

Hadsiz
hudutsuz bir nefesin sahibi
kimdir,neden mecrasında gitmeyim

Ah çektiren
bu emellerim, sabrın
korlaşan yumağından neler beklerim

Şimdi
derdi gamımla nasıl ve hangi
edeple sevda yolunda nefeslenirim

Ne asanın
keyfiyeti, ne lal olan dilin
manadan uzaklaşan hali neylerim

Yahya Kemalin,
Mehmet Akifin terennüm
ettiği hicranı kime söylerim

Neden
nefesi boğulan, şevki süruru
mefkureyle yadedip ağlayan biriyim



Mustafa CİLASUN