Ağarsa saçlarım
Hiç gülmese şu hicran
içinde ki kalbi yadlarım

Söyle niye sussarım,

gözyaşlarımı sessizce
sahibi için bırakırım

Nar

içinde ufkum ağarır,
nutkum nasıl bir baharın
lahzasında nefes alır

Hazan

içimde biter yanarım,

Hicranın
sahnesinde nefeslenen
bir firkat—i sevdayım

Söylesem

ne tesiri olacak

Feyzden
ari nefesim nasıl,
aşkın vicdanı olacak

Düşündükçe

içimin daralması

Sanki

izanımda dinmeyen
bir korku yaşatacak

Aklım

elhak şaşacak

Solmaya

yüz tutan umutlarım
söyle ne zaman kapımı çalacak

Aşk,

hakikatin
ve ruhun inhisarında

Ufkuma
acıyıp kırılan kanatları
vecdine kavuşturacak

Derdime

vakıf olan kimdir

Nasıl bir

hicranın naibidir

Ruhumdan
nükseden nidayı
hisseden ne naif bir ariftir

Suskun

sokaklar boynumu büker,
solan yapraklar
ayetlerin lisanından söz eder



Kitab-ı celili
anlamadan okumak

İzanım
ve iradem adına
ne büyük bir gam ve keder

Mavera

niçin hesabın
vaktinde ki edeptir

Kalbin
dirliğinde ki
ferdir, ruh-i inşirahtır

Ne kadar

bilgi sahibi olsam

İradem

ve aklım için hakikatin
eşiğinde ki nefsimi yoklasam

Tezkiyesi için

bahaneleri sıralasam,

Keyfim
ve hevesim için
her an çıkar yol bulsam

Kimi
aldatırım,

ruhuma ve kalbime

Hangi
yüzle bakar avurum,
pişkinliği nefsimde yaşarım

Ahirin

sedası ruhun icmalinde
ikamet etmektedir

Vicdanın

hiç kesilmeyen
hicran-i ahengidir

Teneşir

ne vakit nefsime seslenir

Vaktin

lahzasında hangi
umudun içinde ruhumu
sessizce beklemektedir

Baht

umut demektir

Kazası

aklın ve iradenin
ihsanında ki nasib-i aşk gerekçesidir

Rabbim niçin

Rahmet ve mağfiret için

Ecrimizi ve
vecdimizi bekleyen
bir sevdanın mihengidir

Aşk,

ruhu ve kalbi
muvazene eden bir şevktir

İnşirah
içinde ki niyetin
vuslatı demektir



Mustafa CİLASUN