/“Fikirlerini ve söylediklerini asla kabul edemem..Ama onları söyleme hakkını ölünceye kadar savunurum..” Voltaire/






neden ellerim yanar böyle zamanlarda

üşümeli oysa içimdeki bam telim

kanım beynime sıçrar

titrer bedenim

onulmaz bir yarası insanlık tarihinin

kan şiddet ve zulüm



bir sanrıya bende akıl denen ukala

kaç akil gelmiş geçmiş hala sorgusundayız

ne bir yolun başında ne de ortasındayız

herkes kendi derdinde

yüreklerde is ve pas

herkes sevgiye muhtaç

herkes asırlardır aç



yollara bırakılan masallardaki taşlar

yol göstermek yerine takılır ayağıma

zannın pençelerinde kıvranır bedenimiz

ne yanlışa egemen ne doğruya gebeyiz



doğrular üzre ahkâm

yanlışlar silsilesi

aklın yolu birse nerde bunun kisvesi

ben mi yanlış öğrendim

bunca zaman bekledim

hala bir ışık bekler insanlıktan gözlerim



hangi kapıyı çalsam bir buhran manzarası

hangi yüreğe konsam bir gönül fırtınası

kuşbakışı baksan da seçilmez doğru yanlış

/anladım Hakikat’in yeri değil burası/