Her devrim yokolup gidiyor ve peþinden yalnýzca yeni bir bürokrasinin artýklarýný býrakýyor. -Kafka
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
gülün ay halesine verdiði bir lahzadýr gamzenin buseye düþen hedefi, bu aný resmeden er kiþi gül için ister, bir busede bin yýl yaþamak… gülün muhabbet hissesi zifiri göðün ay halesine pare pare düþerken beðenmek de ne demek ey sevdiðim ruhun güzelliði !... þu ki resmedilmenin bana verdiði yansýma bendeki en büyük itibarýn… o itibar ki beni kemanýn götürdüðü yere götürsün… orasý gülistan... orasý bahtýmýn haline gamdan hücüm edip beni periþan eden yer... þu gün itibarýyle þu baðrým kaderime devreden endiþeyi bir yokladý... ve öyle bir anladý ki güzellikler içre katman katman perdeler çekilmiþ güzel yüzünün... bana aþiyan olmuþ daðýnýk saçlarýnýn... ve o güzel teninden çýkan sesinin bir an bensiz kalma korkusuymuþ... benim gibi bir sanatçýnýn en mutlu anýdýr bu bence... tek yürekle kendi gibi yüzlerce belki binlerce kiþinin kendisine benzemesi... bütün uyumlu seslerde aþk vardýr.. sanatçýlar sevdikleriyle gönül hanesinde sohbet edermiþ... ben bu sohbeti bugün çok ettim... hissetmiþ midir acep sevdiðim… yardýmlarýn bana can verdi... gül budaðýna ve aðyara haber saldým... artýk benimle uðraþmasýnlar diye.. kahrým güle deðil… gül budaðýna... yare deðil onun rakibinedir sözüm… þu masivada benim tek… mah cemali ruþene ruhunu teslim eden... kimse aðlayýp da periþan olmasýn ya rab!... benim tek… aþk derdine kendini esir eden... kimse ruhunu gamdan daðlara yaslamasýn ya rab!... yaþamýn umurumda olduðu zamaný kollarken kimse dokundurmuyor düþlerini bana... aldýrmazlýk nöbetlerini sahramda geçirirken þimdi kim diyebilir ki bana yalnýzlýðýna alýþtým... þu çirkin tene giydirilmiþ ruhum inceliklerin gül bahçesinde... hasýlý edasý ve nazýyla birlikte ruhum... yanmýþ heyulalarýn... yýkanmýþ niyetlerin... ve tükenmiþ rüyalarýn taliplisi deðilim... aþkým soylu bir metafiziktir benim… rabbim bana hayatta azýndan ve çoðundan verdi... her þeyden öte... acý çektiðimi söyleme gücü verdi bana... ne diyeyim buna da þükür demekten baþka... "gülmek sana susmak bana yakýþtý..." gözyaþý çok kalýcý eserler býraktý da o eserlere konu olanlarýn bundan haberi yok... bestelerim kýz neyim olan "aldýrma gönülde" hayat bulurken kim bilebilirdi ki gözyaþýyla her gün yýkanarak paklanýyordu.. bilinmezlikler ülkesinde mecnun idim firaka... sonrasý kendimi bildim ki leyla olmuþum aþka... bilinmezlikler aleminin, nevbahar ülkesinin, gülistan ilinin, gülþen ilçesinin, gül nahiyesi... o nahiyede bir tek nur gibi halesini süzen bir tek ay vardýr ki... kim olsa söyler size... ahanda þurasý diye... gizem de olsam benim… aþikar da benim... dünyaya geldik gidiyoruz iþte... gizem de olsam benim… aþikar da benim... bugün bir þarký yazdým rüzgara … bir zamanlar Aydan Þener’in bir dizisi vardý… hatýrlar mýsýnýz bilmem ama… adý "Çalýkuþu" idi… o dizinin gülbeþeker rolünü oynayan Aydan Þener’in o karekterine aþýktým... ona yazdým desem bu þarkýyý kimse bana inanmayacak… dizi karakterine de þarký yazýlýr mý diye… ya da “kurtlar vadisi ýrak“ filmindeki Bergüzar Korel’in “Leyla” rolüne yazdým desem inandýrýcý gelmez sanýrým… filmle þarkýnýn yazýlýþý denk zamanlarda deðil çünkü... buna da inanmazsýnýz… kime yazdým desem kime yazdým… “hah! buldum derken elektrikler kesildi örtmenim” sözüyle kaçmalýyým bu noktadan… elektirikler kesilmeseydi yapacaktým ödevimi yani söyleyecektim… sanki baþka bir zamana kalsýn demekten baþka bir kaçýþým var da !… Hacettepe’de okurken bir sony marka wolkmenim vardý… "ezginin günlüðü" adlý müzik grubunun "ala gözlü yar" adlý kasetinin bir þarkýsýydý galiba “sigaramýn dumanýna alsam saklasam seni” þarkýsý… tabi yanlýþ hatýrlamýyorsam… o kasetin bütününe yakýn þarkýlarý güzeldi... hem de çok güzeldiler... bir defasýnda yaðmur ciselemeye baþladý… o kadar güzel yaðýyordu ki… sevda yýkýntýlarýnda olan ben yaðmura attým kendimi... sonra yaðmur hýzlandý... herkes yaðmurdan kaçmaya baþladý… ben yaðmura yürüdüm… yaðmurla yürüdüm… hasýlý bende týk yok... sýrma saçlar uzun ve darmadaðýn… müzik haddinden fazla güzel… þarkýlarýn beni götürdüðü efsunu bozmadan sýrýlsýklam geldim yurda... bir duþ aldým ki o duþ… dünyanýn en güzel duþuydu... ilk defa sýcak suyun kýymetini orada anladým… keþke iki delilik bir arda olsa idi... tren kaçmýþta elveda diyen ben oldum gibi geliyor... varlýk ve yokluk iki deliliktir aslýnda... insan bu ya… taþýdýðý canýn ne varlýðýna sevindi ne de yokluðuna yerindi... tren kaçýtý da elvedanýn rengi maviliklerde kaybolup gitti... "öyle bir geçer zaman ki " dizisinin üçüncü bölümünden sonra gözlerimin nalan oluþunun ýzdýrabý beni artýk hayata karþý daha da dirençli olmaya sevketti... her bir uzvuyla güzel olan yarimin resmiyle artýk söyleþemem… çünkü gerçek suretin kadar resmin saf ve temiz bir anlam ile yüklü olamaz… ilk bakýþta yarime iþmar edip aþk ehlidir diyemediðim için yazýk ettim kendime… taki onun sinesinin saf oluþunu görene kadar acziyetim sürgit devam edegeldi… yarimin sinesinin saflýðý siretine yansýmýþ ki oradan suretine vurmuþ tüm güzelliði… kuyun- u yarin endazesini eyalet-i aðyare baðlasalar isyana tevessül edip gönül baðýmdan kopamaz asla… öyle bir var ki baðý… sanýrsýn örümcek aðý… tutununca çelikten halat gevþeyince merhamet sultaný… acziyetim üryan þimdi… ne kahýr parçasý sinem… ne ilaç… ne tabib derdime çare … gün içinde gönül gözüm gördü ve dedi ki gözlerinde yarinin derin uykularý var… bu yüzden kayýt düþemedim ok atan kirpiðine gözüne… kalem yazma sýfatýný kaybetti… defter ne munasebet deyip karardý… en güzel duygular ne kalemden düþtü… ne deftere yazýldý… o yar ki bir içim su idi…o sade özge bir canda yaþandý ve yaþlandý… keþke yarimin sevdasý kemend olsa bana… gizem olmuþ ne muhrik arzular taþýnýrdý o hüsnü anda… gülü vuslat bilen þu garip gönlümün sahibi varsa nur ile ay halesinden… sahipsizliði varsa nehirleri sakarya bilip yedi uyurlar olan tarsus ilinden… nasýl ki zaman ve sabýr merhamet yüklü sadakat olmuþsa yarime… ve nasýl ki her dem yarimin zerda kalbine fulya gözleri nispet yaptýysa… iþte an be an çoðalmanýn ve var olmanýn hazzýný aldým… leyliden nehara… aþýða reva görülen çileyi tattým bugün… mehtabýn muþtularýyla dertmend olup… incitilmeden dalgasýna býrakýlan martýnýn çýðlýðýnda buldum kendimi… sefa dilenirken virane-i leyale þeklimi verdim… sonra neharýn kendisi olup gül endamýnda gördüm seni… leylimde seninle oldum an be an… hele ki þu parlak yýldýzlara sor beni… benden gayrý olanda þu kirpikler uyku mu görmüþ… vuslata eremeyiþin hüsranýnda ve vicdanýnda taþýdýðý merhametin eksikliði mi olmuþ… ey sevdiðim!... caným… yeksan olduðum… hicranýmýn kafesini getir bana… urganýmýn diziliþini getir… say üstüme fermanýný… huzura giderken hayalini getir… zemheride kardelen misali açarým sana… sevdan ile dolu kalbimin hesabýný veririm bir gün… elest yurdundan o bir günü getir bana… efkarýmý ateþe… nurumu bahtýma ver… külümü leyale… ay halesini benzime savur… geçeyim sabrýn tetimmesinden… savurmasýn diye rüzigar firezimi… ab-ý hayat diye içeyim seni… sözün ucundaki firkatindi beni aþifte eden… sonra divana seren… her lahzada seni sevme istidadýný üstüne alýp da alýnganlýk eden… parlament mavisi ruh haletim var senden… nereden baksam önüm deniz arkam gülþen… nereden baksam yakamda siretin var… her defasýnda gelir yanýma… nereden baksam pesendide birikir odalarda… ruhsarýn düþer yanýma… bugün yine ruþen dalgalarýn var bende… ey benzersiz ruh… kimisi ona yakamoz deyip kalbini egede býrakýr… kimisi Sezen misali hüzünlü þarkýlara verir kendini… her kim bilir ki… ben ne hayale ne þaraba tevessül ederim… ben sende doðar sende büyür giderim… tenden bir mahkumiyetlik durumu var aþk ile yüklü olan insanlýðýn… zavallýlýk içinde kývranan bir ruh ki ona hükmeden ve ona baðlý yaþayan þaþar buna... ten uçak, us ise pilot… lakin didesi baðlý… dili baðlý pilotun… uçaða hükmeden makina... makina da haklý tabi… varlýðý için hiçlik lazým… eksik bütüne kavuþacak ki hasret dinsin… bütün olmak sevgilinin ismi… bütün olmak musiki… bütün olmak þiirsel bir deneme… bütün olmak aþk ve edeb… bu bir kýkýrdak… bu kereste bu kemik… bu hoyrat ten… bu aptalca endiþelerim ne olacak diyen ben... soruya soruyla ne olacaðýný bilen var mý dünyanýn diye cevap veren de yine ben... iþte böyle savruluyorum kendimden ve kaderimden… alýnyazýsý kadar uzaða gidenler hep oynayamayacaðý piyesleri yüklenir… aþýk olan asi… aþk ise ýslýk… aþýk olana alkýþ… doðrusu mu ýslýk aþýk olanýn… alkýþsa sahtekarýn… seni sevme istidadýmý sorguladým bugün… yazmaktan baþka bir þey gelmedi elimden… ruhun büzüþmesi sonra da gevþeyip tende var olmasý aslolan… tenine dokunmak mý… sesine dokunmak mý… seni karþýma alýp temaþa ederken ummana sarýlmak mý… yokluk ötesinde aðlamak ýzdýrap vermedi bana… acýtmýyor tenimi… sadece titriyorum ve silkiniyorum… bunun da adýný sevgi koyuyorum… tenden bir mahkumiyetlik durumu var demiþtim ya aþk ile yüklü olan insanlýðýn… iþte o sözü her daim her nesnede seni sevmekle aþtým… caným benim… önceleri birþeyleri resmetmenin güçlüðünü farkettim... ama anladým… þimdi sen masivamda resmedilemeyecek kadar gizemlerden örülmesin... hali hazýrda kapatýyorum gözlerimi güzel sesine… sýrf seni görmek için… þu zamana dek aþiyanda aþikar beklerken ben… seni tanýdýðým gün tin ve ten efsununa kapýldým... sonrasý dedim ya hu ! gül mü sensin andelib mi... tutamýyorum kendimi… yaþamak umrumdadýr iþte... bilmeni isterim ki seni sevmek nezaketle derlenmiþ en büyük inceliðimdir... dünyanýn en güzel sözleri insanoðluna halihazýrda daha gizem... bil ki onu ben keþfedeceðim sýrf senin için... bütün güzelliklerin adýna söylüyorum ki ! yeminler olsun sen bütün güzel þiirden çok daha ötelerdesin... seni sevme yeteneðim hiç bitmesin… susuyor olmam seni özümsüyor olmamdandýr… bu suskunluðum bana ýzdýrap vermedi sanma… sen gülünce rengarenk yaðmurlar yaðdý buralara… sesinin týnýsý düþünce kulaðýma þefkatinin bulutlarý gelip üstüme durdu… yaðmurlar bu yüzden hep bu yüzden… saçlarýmý ýslatan ve senden gelen sessiz bir merhamet oldu bana… içimdeki nuhun en yeni tufanýnýn ve beni aðlatan ceylan gözlerinin sýcaklýðý olduðunu bilmen beni ümide sevketti… sustum… sustum çünkü susmak seni çoðalttý bana… sonra konuþtum… yeni dile gelmiþ bir çocuk gibi hýrçýn ve hoyrat oldum zaman zaman… sevdim seni desem sözlere sýðmazsýn… seni seviyor olmam tüm dünyamý sarýp sarmaladýðýndan ve tüm uzuvlarýma sýðýnak olmandandý… yaðmur uslanýnca aþk göðe renkli cümbüþlerle düþermiþ der þairaneliðim ve sonra þöyle devam eder… bu düþüþ topraða merhamet yüklü endazesi biçilmiþ bir zaman gibidir… ve hatta iklimler… iklimlerden artan mevsimler… ah þu mevsimler bir busesini de bana kondursa da þarkýlara konu olsam der gibi mevsimler… aþk gibi dayanýlmaz bir ýzdýrabýn o mutantan gürültüsü göðün gürültüsüne karýþýnca nur… ay… ve gül… birbirine bakýp biz kime gülümseyiþimizi has odalarda sunduk ki böylesine gürültü kýyamet koptu… biz kime gülümseyiþimizi canfezada sunduk ki cam fanusun içindeki cennet istimhali birikmiþ yüzlerin yansýmasý fani yüzlerine nur gibi… ay þavkýsý gibi… gül rayihasýdýr… gülümsemeni eksik etme benden… sevdim seni bana ilham veren… yýllardýr aranan güzel bir yüzü sende bulmak ne güzel… varlýðýnýn olduðu her yeri sonra kaybetme korkusuyla kuþanmak… gözlerimin kuzeybatý yönlü olmasý yani Adana’dan Eskiþehir’e… oradan Ýstanbul’a… bilinen bütün güzel yüzleri güle benzetmek sonra da baktýðý nesnelere ve soluduðu nefese istanbul demek ne güzel… yol alýrken her günün gül saati var Adana Yumurtalýk yollarýnda… sonra dedim ki bütün yönlerim kuzeybatýymýþ… Yumurtalýð’a göre de Adana kuzeybatýymýþ… Adana’ya göre Eskiþehir… Eskiþehir’e göre Ýstanbul… neyse ki ötesi deniz de gidecek ve aþýndýracak yer yok… þimdi bildim ki hala alýnyazým kadar uzak deðilsin bana… yani ay halesinin nuru ve gülü kadar… arabamýn camýnýn buharlandýðýný gördüm de… camý tekniðe býrakamadým… elim varmadý yani… istedim ki bir elim çizsin seni… çizdiðim ruþen senin mah cemalin olsun… ince duygulu þarkýlarla geldin yanýma… o an seninle rengarenk yaðmurlar baþladý iplik iplik… ve sonra güneþ açtý… cemalini saçtý her yere… bakýnca her yer… her nesne… senin gül yüzün oldu… sevindim buna… hýrçýn dalgalara vurdum zaman zaman kendimi… kýyýlarýn köpüðünde kabarýp kayalarla çarpýþtým… sonra düþündüm… nazik ve naif duygularla seven kalbimi düþündüm… karþýlýðý var mý ki bu emeðin dedim… oysa ki unutmuþum… karþýlýðý olmasýna bakmadan sevmenin kutsallýðýný anlatmýþtým gül kokulu yare… nasýl olur da karþýlýk beklerim dedim… birden utandým kendimden… utandým da dedim galiba canýn yine andelib misali gül budaðý çekti de ondandýr bu hevesinin kývranýþý… aslýnda sevgiliyi kaybetme korkusuymuþ gerçek aþk… bütün bildiðim gerçeklerin de hayal olduðu gerçeðini… elest yurdunda güle göz kýrpýnca anlamamýþtým… lakin þimdi anladým hayal gemisinin tayfalarýymýþýz… gel uçalým hayallere… eriþilmezleri gerçek kýlalým sevgili… biz bize… yalnýz sen ve ben… yani ikimiz… Mehmet Gelebek Ara zamanlar 13/12/2010-13/01/2011
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Mehmet KELEBEK, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |