Sonrası….
Suskunluk ve hiçlik
Martı telaşında afarozmilar
Babam kendini ateşe attığında
Bir Kasım soğuğunda…
Anlamsız kalabilir Leyli…
Şu şunun goncası
Şu ölüm yoncası…
Leylim leylim
Yıldızlar daha yakın bana
Senin olmadığın kadar…
Dokunsam tutuşacak
Dokunsam düşecek gibi….
Mart kapında
Az kaldı tükeniyor
Yitiriyor Mavilik
Yitiriyor insan….
Gün gibi aydın,gün gibi silik
Gül gibi düşmüşsem…
Yalnızlığına….
Oysa
Ne güzeldi üzerindeki
Letafet ….
İki çiğ tanesi, iki kabus…
Bir yanımız halaylarda
Bir yanımız
Zangoç darbesi….
İyi tutun Kan güllerine…
Sevilsin Bahrevan….
Hazarın kıyısında söğüt dalında…
Neyimiz kaldı ki
Senden sonra?
Mezopotamya da Güneş açtığında
Asuri bir Dilber
Tutuşur dizelere
Yüreğim her çınladığında…
Ekmek gibi
Sevmek gibi…
Ölüm gibi…
Sonrası;
Yedi gün batımı
Yedi Karanfil
Yedi Hüzme,yedi suskunluk…
Ne çok çekmişim Genzime..
Böyle ölür aşık ,Sevince….!