Senden sonra
Hiç bir þey
Eskisi gibi olmadý
Yapabileceðime
Kani olmam dahi
Beni bana býrakmadý
Derin bir sessizlik ve
Hüzün hâkim oldu,
Yalnýzlýk kýrýlan
Umutlarý toparlayamadý


Demek ki yanýlmýþým
Zan içinde
Ýtham etmeye kanmýþtým
Hiç dinlemeden,
Haklý olacaðýný
Düþünmeden kýrmýþtým
Gözlerin bakarken
Ve hatta sukut ettiren
Kaný görünürken
Sen sabýrla sýrlaþmýþtýn


Bir kelam etmedin
Asabiyet içinde
Nefeslendiðimi bilendin
Ne kadar yanlýþ
Ve hatalý yanlarýmý
Görmezden gelmiþtin
Ama ben demek ki
Çok bencil ve acizdim,
Nefsime uydum ve
Kalbini dinlemedim


Sen, sessizce gittin
Ben hala hiddet içinde
Etrafýma bakarken
Kýrýp, parçalarken,
Sen gözyaþlarýna
Refakat ettin, seslenmedin
Edebin ve nezaketin
Her veçhesi senden
Sudur ederken demek ki
Ben hiç göremedim


En çok içime iþleyen
Henüz kapýdan
Çýkmamýþken, dönüp
Bin hüzün içinde
Gözlerime bakmýþtýn,
Kim bilir o an
Neler anlatmýþtýn
Fakat kalp katýlaþmýþtý,
Hýrsýn ve hýncýn
Esaretine boyun bükmüþtü,
Sonra ayrýlmýþtýn


O an ve sonra
Ýçime iþleyen zaman
Neler anlatmýþtý bana
Evet, beþeri ve bedevi
Yönlerim ne kadar aþikâr
Ve ayan olan kabalýktý
Þimdi yalnýzlýðýn hüzün
Sokaklarýnda nefeslenirken,
Yalnýzca kendime acýyor
Ve hayýflanýyorum


Mustafa CÝLASUN