Hakikattir ki
Saklı umutlarınız vardır
Vaktine duçar olmak için sabra boyanır
Akan gözyaşları içinde düştüğü burukluğu anlatır
Her gece düşler yalnız bırakmaz, sessizlik ve nezaketle katlanır

Ruhi haliniz
Kalbinizden nükseden melaliniz
Her kadar sırra meftun olsa da anlayanadır kederiniz
Ne zaman hissiyatınız kabarsa ve hüzün başlasa zikredersiniz
Siz farkında olmadan kelimeleriniz ipuçlarını verir, bilemezsiniz

Siz ne kadar
Gizemli kalmaya çalışsanız
Maslahat gözetip hicranınızı kapatmaya muvaffak olsanız
Sizi takip eden, izlerini süren hale nakşedenleriniz çıkmak ister
Tıpkı gün yüzüne hasret umutlar ve ukdeleşen farkında lığınız gibi

Bazen düşünüyorum
Niçin bu kadar kendini kaptırıyor diye
İçinizde dinmeyen fırtınalar her zaman size refakat ediyor
Bu fırtınalardan kaçmak için mi, baskı altına almak için mi diyorum
Ne kadar çok anılsanız ve alkışlansanız da kalbi feryatlar terek etmiyor

Sizin için
Yazmak, yanmak değil, iz bırakmaktır
Belki de başarırsanız hoş bir seda olarak anılmak adınadır
Yanmadan, nefsi ayaklar altına almadan nasıl mümkün olacaktır
Lisanen zikir, iyilik, ihsan adına fikir, bilmem kalbinize şifa sunacak mıdır?

Hatırlar mısınız?
Dost acı söyler ve ben buna hazırım
Çünkü onun muhabbet ve samimiyetinden şüphe etmem
Muhakkak benim iyiliğim için dile getiriyor ve böyle olmasını umuyor
Yoksa neden fayda etmeyecek ve dikkate alınmayacak işlerle iştigal etsin ki

Çok düşünmüştüm
Şayet bu meyanda anlaşılır mı sözlerim
Bilmeden kırılmasına yol açar mıyım, hissiyatını kabartır mıyım?
Yoksa gazaba getirip, “aman ağzı olan konuşuyor “ diyecek kadar nadan
Olmanız ve benzer düşünceler içinde zehaba kapılmanız ne büyük talihsizlikti

Sizinle artık
Bir hukukum olduğunu düşünmem
Tarafınızdan bir anlam bulur mu bilemiyorum
Fakat ben, sizin kalbi ve ruhi manada hassasiyetinize inanarak
Hissettiklerimi ve bir anlamda dile getirmeyi gerekli gördüm, karar sizindir

Mustafa CİLASUN